tag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post2245111609476192568..comments2023-11-03T11:11:45.525+02:00Comments on nautilus: Οδυσσέας - 10ναυτίλοςhttp://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-87294034313637915632012-04-02T20:47:04.701+03:002012-04-02T20:47:04.701+03:00Ανώνυμε, δεν είμαι βέβαιος για το αν είναι πολύτιμ...Ανώνυμε, δεν είμαι βέβαιος για το αν είναι πολύτιμα σε μια σφαιρική προσέγγιση του Οδυσσέα, καθώς εκφράζουν μια πολύ υποκειμενική άποψη. Σίγουρα πρόκειται για μια μόνο προσέγγιση, όπως το γράφεις και συ. Περισσότερο θα έλεγα ότι επικεντρώνονται σε μεταφραστικά θέματα. Βλέπεις είχα τη μετάφραση του Οδυσσέα, είκοσι τόσα χρόνια, σε περίοπτη θέση της βιβλιοθήκης μου πιστεύοντας, από τα εγκώμια που 'χα ακούσει, ότι ήταν μια αριστουργηματική απόδοση...ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-54458780541740333572012-04-02T20:35:49.118+03:002012-04-02T20:35:49.118+03:00κ.κ. σ' ευχαριστώ για το ποίημα. Τι αρχέτυπο κ...κ.κ. σ' ευχαριστώ για το ποίημα. Τι αρχέτυπο κι αυτός ο Οδυσσέας!ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-22018865472555063232012-03-30T10:18:21.259+03:002012-03-30T10:18:21.259+03:00πάντα θα διίστανται οι απόψεις στη λογοτεχνία,ευτυ...πάντα θα διίστανται οι απόψεις στη λογοτεχνία,ευτυχώς!<br />Ναυτίλε πέρα απότ τη διαφωνία μας να σε ευχαριστήσω για αυτά τα αφιερώματα στον Οδυσσέα!Πολύτιμα για μια προσέγγιση του βιβλίουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-74364185258100563062012-03-30T10:02:03.984+03:002012-03-30T10:02:03.984+03:00Καλημέρα με λίγη ποίηση πάνω στο θέμα μας.
Όχι η Ι...Καλημέρα με λίγη ποίηση πάνω στο θέμα μας.<br />Όχι η Ιθάκη -παρόλο που θα μπορούσε κάλλιστα...<br /><br /><br />ΠΑΝΩ Σ' ΕΝΑΝ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ<br />Στὴν Ἕλλη, Χριστούγεννα 1931<br /><br />Εὐτυχισμένος ποὺ ἔκανε τὸ ταξίδι τοῦ Ὀδυσσέα.<br />Εὐτυχισμένος ἂν στὸ ξεκίνημα, ἔνιωθε γερὴ τὴν ἀρματωσιὰ<br />μιᾶς ἀγάπης, ἁπλωμένη μέσα στὸ κορμί του, σὰν τὶς<br />φλέβες ὅπου βουίζει τὸ αἷμα.<br /><br />Μιᾶς ἀγάπης μὲ ἀκατέλυτο ρυθμό, ἀκατανίκητης σὰν τὴ<br />μουσικὴ καὶ παντοτινῆς<br />γιατί γεννήθηκε ὅταν γεννηθήκαμε καὶ σὰν πεθαίνουμε,<br />ἂν πεθαίνει, δὲν τὸ ξέρουμε οὔτε ἐμεῖς οὔτε ἄλλος κανείς.<br /><br />Παρακαλῶ τὸ θεὸ νὰ μὲ συντρέξει νὰ πῶ, σὲ μιὰ στιγμὴ<br />μεγάλης εὐδαιμονίας, ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀγάπη•<br />κάθομαι κάποτε τριγυρισμένος ἀπὸ τὴν ξενιτιά, κι ἀκούω<br />τὸ μακρινὸ βούισμά της, σὰν τὸν ἀχὸ τῆς θάλασσας<br />ποὺ ἔσμιξε μὲ τὸ ἀνεξήγητο δρολάπι.<br /><br />Καὶ παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι καὶ πάλι, τὸ φάντασμα<br />τοῦ Ὀδυσσέα, μὲ μάτια κοκκινισμένα ἀπό του<br />κυμάτου τὴν ἁρμύρα<br />κι ἀπὸ τὸ μεστωμένο πόθο νὰ ξαναδεῖ τὸν καπνὸ ποὺ βγαίνει<br />ἀπὸ τὴ ζεστασιὰ τοῦ σπιτιοῦ του καὶ τὸ σκυλί του<br />ποὺ γέρασε προσμένοντας στὴ θύρα.<br /><br />Στέκεται μεγάλος, ψιθυρίζοντας ἀνάμεσα στ' ἀσπρισμένα<br />του γένια, λόγια της γλώσσας μας, ὅπως τὴ μιλοῦσαν<br />πρὶν τρεῖς χιλιάδες χρόνια.<br />Ἁπλώνει μιὰ παλάμη ροζιασμένη ἀπὸ τὰ σκοινιὰ καὶ τὸ<br />δοιάκι, μὲ δέρμα δουλεμένο ἀπὸ τὸ ξεροβόρι ἀπὸ τὴν<br />κάψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια.<br /><br />Θὰ 'λεγες πὼς θέλει νὰ διώξει τὸν ὑπεράνθρωπο Κύκλωπα<br />ποὺ βλέπει μ' ἕνα μάτι, τὶς Σειρῆνες ποὺ σὰν τὶς ἀκούσεις<br />ξεχνᾶς, τὴ Σκύλλα καὶ τὴ Χάρυβδη ἀπ' ἀνάμεσό μας•<br />τόσα περίπλοκα τέρατα, ποὺ δέ μας ἀφήνουν νὰ στοχαστοῦμε<br />πὼς ἦταν κι αὐτὸς ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πάλεψε<br />μέσα στὸν κόσμο, μὲ τὴν ψυχὴ καὶ μὲ τὸ σῶμα.<br /><br />Εἶναι ὁ μεγάλος Ὀδυσσέας• ἐκεῖνος ποὺ εἶπε νὰ γίνει τὸ ξύλινο ἄλογο<br />καὶ oἱ Ἀχαιοὶ κερδίσανε τὴν Τροία.<br />Φαντάζομαι πὼς ἔρχεται νὰ μ' ἀρμηνέψει πῶς νὰ φτιάξω κι ἐγὼ<br />ἕνα ξύλινο ἄλογο γιὰ νὰ κερδίσω τὴ δική μου Τροία.<br /><br />Γιατί μιλᾶ ταπεινὰ καὶ μὲ γαλήνη, χωρὶς προσπάθεια,<br />λὲς μὲ γνωρίζει σὰν πατέρας<br />εἴτε σὰν κάτι γέρους θαλασσινούς, ποὺ ἀκουμπισμένοι στὰ<br />δίχτυα τους, τὴν ὥρα ποὺ χειμώνιαζε καὶ θύμωνε ὁ ἀγέρας,<br />μοῦ λέγανε, στὰ παιδικά μου χρόνια, τὸ τραγούδι τοῦ Ἐρωτόκριτου,<br />μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια•<br />τότες ποὺ τρόμαζα μέσα στὸν ὕπνο μου ἀκούγοντας<br />τὴν ἀντίδικη μοῖρα τῆς Ἀρετῆς νὰ κατεβαίνει τὰ μαρμαρένια σκαλοπάτια.<br /><br />Μοῦ λέει τὸ δύσκολο πόνο νὰ νιώθεις τὰ πανιὰ τοῦ καραβιοῦ σου φουσκωμένα ἀπὸ τὴ θύμηση καὶ τὴν ψυχή σου νὰ γίνεται τιμόνι.<br />Καὶ νά 'σαι μόνος, σκοτεινὸς μέσα στὴ νύχτα καὶ ἀκυβέρνητος σὰν<br />τ' ἄχερο στ' ἁλώνι.<br /><br />Τὴν πίκρα νὰ βλέπεις τοὺς συντρόφους σου καταποντισμένους μέσα στὰ<br />στοιχεῖα, σκορπισμένους: ἕναν-ἕναν.<br />Καὶ πόσο παράξενα ἀντρειεύεσαι μιλώντας μὲ τοὺς πεθαμένους,<br />ὅταν δὲ φτάνουν πιὰ οἱ ζωντανοὶ ποὺ σοῦ ἀπομέναν.<br /><br />Μιλᾶ... βλέπω ἀκόμη τὰ χέρια του ποὺ ξέραν νὰ δοκιμάσουν ἂv ἦταν<br />καλὰ σκαλισμένη στὴν πλώρη ἡ γοργόνα<br />νὰ μοῦ χαρίζουν τὴν ἀκύμαντη γαλάζια θάλασσα μέσα στὴν<br />καρδιὰ τοῦ χειμώνα.<br /><br />Γιώργος Σεφέρης<br /><br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-29853511475256778292012-03-30T08:33:47.851+03:002012-03-30T08:33:47.851+03:00Ανώνυμε, διαφωνούμε βέβαια, αν και αγαπώ και τον Κ...Ανώνυμε, διαφωνούμε βέβαια, αν και αγαπώ και τον Κορτάσαρ (ένα σωρό κλειδωμένες πόρτες έχει κι αυτός) και τον Σαραμάγκου. Όσο για τον Κάφκα, η Δίκη και ο Πύργος είναι για μένα μοναδικά (ειδικά για το τελευταίο φαίνεται αυτό στις αναρτήσεις που του αφιέρωσα). Μπορεί να με θεωρήσεις μαζοχιστή αλλά μου αρέσουν οι κλειδωμένες πόρτες και η όλη προσπάθεια που πρέπει να καταβάλω για να τις ανοίξω. Ίσως γιατί η απόλαυση που νιώθω μετά είναι πολύ μεγαλύτερη...ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-52297266607563152192012-03-29T17:34:46.762+03:002012-03-29T17:34:46.762+03:00με αυτήν την αποσπασματικότητα,δεν γίνεται κουραστ...με αυτήν την αποσπασματικότητα,δεν γίνεται κουραστική η ανάγνωση.έχω παρατηρήσει όσον αφορά τον ευατό μου ότι κάθε φορά που προσεγγίζω ένα λογοτεχνικό κείμενο ως κλειδωμένη πόρτα που πρέπει να ανοίξω,ούτε το απολαμβάνω ούτε κερδίζω κάτι.<br />Αυτός είναι και ο λόγος που τα περισσότερα ε=έργα του κάφκα μου φαίνονται αγγαρεία(για μένα τα καλύτερα του είναι τα hungerkünstler,verwandlung).Και τους Δουβλινέζους τους βρήκα κάπως κουραστικούς,παρά τα καλά σημεία.Καμία σχέση με τη μαγεία του κορτάσαρ,τα έργα του σαραμάγκου,που, αν και εξίσου ή και περισσότερο weird από του κάφκα,τα διαβάζω πολύ ευχάριστα ,πόσο μάλλον με την δύναμη που έχει ο λόγος του ουγγο...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-2007128372965015192012-03-29T15:30:43.733+03:002012-03-29T15:30:43.733+03:00Ωραία λοιπόν...
Ζείτε μέσα στον Τζόυς. Κυριολεκτικ...Ωραία λοιπόν...<br />Ζείτε μέσα στον Τζόυς. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.<br /><br />Συμφωνώ απόλυτα ότι κάθε ανάγνωση είναι αυστηρά προσωπική.<br />Κι έχει σχέση με το υπόβαθρο του καθενός, τον ψυχισμό του, την ηλικία, την αναγνωστική ετοιμότητα, την αισθητική του κτλ.<br /><br />Συνήθως δεν απατάω τα βιβλία που διαβάζω με άλλα.<br />Είμαι πιστή κι αφοσιωμένη (και επικεντρωμένη) σε ό,τι διαβάζω.<br />Φταίει μάλλον ο Μάρτιος, δύσκολος μήνας για την οικογένειά μου, αλλά τώρα που χαλάρωσα συνεχίζω.<br />Κι είμαι μόλις στη μέση...<br /><br />Έχω αποφασίσει να δω το έργο σαν ένα (δυσνόητο) ποίημα, χωρίς ανάλυση.<br />Κρατάω τη γεύση του, το άρωμά του, τις σιωπές του, το συναίσθημα, τις εικόνες, τις ιδέες, τις λέξεις. Ό,τι τελοσπάντων με εκφράζει και ό,τι καταλαβαίνω με το φτωχό μου μυαλό.<br />Και βλέπουμε...<br />Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει περίπτωση να μπει κανείς στο μυαλό του Τζόυς...<br /><br />Να εξηγούμαστε: Αυτό, βέβαια, καθόλου δεν σημαίνει ότι υποτιμώ τις προσπάθειές σας να βρεθείτε, όσο πιο κοντά γίνεται, στον κόσμο του...<br /><br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-67970021303463269562012-03-29T14:39:35.422+03:002012-03-29T14:39:35.422+03:00Πράγματι εξαιρετικό το Τέλος της Ζέγκερς. Το μυθισ...Πράγματι εξαιρετικό το Τέλος της Ζέγκερς. Το μυθιστόρημα του Σεφέρη δεν το έχω διαβάσει...<br />Για μένα δεν υπάρχει διάλειμμα στον Τζόυς... ίσως για να διαβάσω για κάποιο θέμα σχετικό με αυτά που γράφει. Σκέψου πως έχω κρεμάσει ένα χάρτη του Δουβλίνου στο δωμάτιό μου, πως πίνω ιρλανδέζικες μπύρες, τρώω τηγανητά (σε βούτυρο) αρνίσια νεφρά και σάντουιτς με μουστάρδα και γκοργκοντζόλα!<br />Η αλήθεια είναι πως ό,τι διαβάζω με επηρεάζει ιδιαίτερα...<br />Όσον αφορά στο ξεκλείδωμα του Οδυσσέα χρειάζονται και ο Έλμαν, και ο Γκίφορντ και ο Κίμπερντ και ο Μαραγκόπουλος και Γκίλμπερτ και ο Μπάτζεν. Το τι θα βρεις όμως μέσα του, όταν ανοίξεις με το κλειδί την πόρτα, αφορά στον καθένα μας προσωπικά. Για παράδειγμα τελείως διαφορετικά διάβασε ο καθένας τους αυτό το κεφάλαιο. Στις αναρτήσεις μου φαίνεται ο δικός μου τρόπος ανάγνωσης και μόνον κι ο οποίος είναι κάποιες φορές πολύ διαφορετικός από των άλλων. Για παράδειγμα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο βαρέθηκα. Οι συζητήσεις τους με έφτασαν στα όρια και χάρηκα όταν επιτέλους βγήκα μαζί με τον Στήβεν και τον Μάλιγκαν έξω από τη Βιβλιοθήκη. Τώρα αν αυτό ήθελε ο Τζόυς (σύμφωνα με τους ειδήμονες όχι) δεν το ξέρω και μου είναι μάλλον αδιάφορο. Κάθε ανάγνωση είναι τελικά αυστηρά προσωπική.<br />Χαίρομαι για τα σημεία που μου επισημαίνεις και για την αφορμή που μου δίνεις να τα ξαναδώ. <br /><br />Καλή συνέχεια... Κοντεύεις...ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-30856374749595471432012-03-29T13:53:02.720+03:002012-03-29T13:53:02.720+03:00Το διάλειμμα κρατάει ...δυο ζωές, λέει ο Μαχαιρίτ...Το διάλειμμα κρατάει ...δυο ζωές, λέει ο Μαχαιρίτσας.<br />(Εκτός από "Το (εξαιρετικό!) τέλος", διάβασα ξανά μετά από χρόνια το μοναδικό μυθιστόρημα του Σεφέρη.) "Έξι νύχτες στην Ακρόπολη".<br />Όμως ο Τζόυς με περιμένει υπομονετικά πάντα μαζί με τον καφέ μου...<br />Να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...<br /><br />Τώρα, από τη μια λοιπόν έχετε τα κλειδιά (Μαραγκόπουλο και Έλμαν) να ξεκλειδώσετε τον "σκαντζόχοιρο" Τζόυς.<br />Εγώ πάλι έχω φτάσει στην ακτή της Ναυσικάς αποκαμωμένη και ξαναβρίσκω τον ειρμό μου -και το ρυθμό μου- όπως<br />και το άρωμα του βιβλίου.<br />Φαίνεται πως είχα κουραστεί να περιπλανιέμαι στα δαιδαλώδη μονοπάτια του.<br />Την (κατά δύναμιν) αποκρυπτογράφηση του Τζόυς έχετε επιλέξει να την κάνετε εσείς σχολαστικά -και χαρά στο κουράγιο σας...<br /><br />Στο 9ο κεφάλαιο έχω σημειώσει αρκετά. Φρεσκάροντας τη μνήμη μου, επιλέγω τα εξής:<br /><br />σελ. 238: Φυλάξου από εκείνα που επιθυμείς στη νεότητά σου, γιατί θα τ' αποκτήσεις στην ωριμότητά σου. (Γκαίτε)<br /><br />σελ. 242: Ο είρων δεν λαμβάνεται ποτέ σοβαρώς υπ' όψιν όταν επιζητεί να εκλειφθεί σοβαρά.<br />Μιλούσαν σοβαρά για τη σοβαρότητα του είρωνα.<br /><br />σελ. 250:...οι χειρότεροι εχθροί του ανθρώπου ανήκουν εις την οικογένειάν του και διαμένουν υπό την ιδίαν αυτού στέγην.<br /><br />σελ. 249: Ο άγιος Θωμάς, είπε χαμογελώντας ο Στήβεν, του οποίου αρέσκομαι... (έως) Κανένας Σερ Χαμογελαστός γείτονας δεν θα επιθυμήσει επί ματαίω τα βόδια του ή τη γυναίκα του ή τον υπηρέτη του ή την υπηρέτριά του ή τον γάιδαρό του.(δηλ. όλη η παράγραφος)<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την ανάρτησή σας, όχι τη δική μου...<br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.com