tag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post8141495813068177147..comments2023-11-03T11:11:45.525+02:00Comments on nautilus: Τηλεφωνήματαναυτίλοςhttp://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-43317005349995711152013-12-19T16:35:12.368+02:002013-12-19T16:35:12.368+02:00Αγαπητέ Ναυτίλε, για μένα ο Μπολάνιο έχει γράψει μ...Αγαπητέ Ναυτίλε, για μένα ο Μπολάνιο έχει γράψει μερικά από τα πιο συγκλονιστικά (Η επιστροφή, Μπούμπα, Μέρες του '72, Βίος της Αν Μουρ, για πχ)και μερικά από τα πιο αδιάφορα (Συνάντηση με τον Ενρίκε Λιν, Φωτογραφίες, Προεικόνιση του Λάλο Κούρα, κλπ) διηγήματα που έχω διαβάσει. Το ίδιο και με τα μεγάλα βιβλία του. Ξαναδιάβασα το "Τζοάνα Σιλβέστρι". Νομίζω ότι η συγκεκριμένη σκηνή είναι όντως καλή αλλά τη χαλάει λίγο αυτό που λέει ότι η παρουσία του Χολμς "καθαγίαζε όλο αυτό". Νομίζω ότι δεν χρειάζεται η χειραγώγηση-επεξήγηση του συγγραφέα για να αντιληφθούμε την ουσία της σκηνής. Περιμένω την κρίση σου για τις Πουτάνες...<br /><br />Στέλιος Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-84787562413146423062013-12-18T16:19:17.839+02:002013-12-18T16:19:17.839+02:00Έχεις δίκιο, διαθέτει αυθεντικότητα η γραφή του. Ό...Έχεις δίκιο, διαθέτει αυθεντικότητα η γραφή του. Όσο περισσότερο προχωρώ την ανάγνωση του 2666, αρχίζω σιγά σιγά να αναθεωρώ (Γηράσκω αεί αναθεωρών, που έλεγε και ο Μανόλης Αναγνωστάκης). <br /><br />Ευχαριστώ για τις απολαυστικές πληροφορίες!Μαραμπούhttps://www.blogger.com/profile/05925320152031463724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-30298005229689460372013-12-18T13:31:45.482+02:002013-12-18T13:31:45.482+02:00Μαραμπού, είναι για μένα αδύνατον να προβλέψω ποια...Μαραμπού, είναι για μένα αδύνατον να προβλέψω ποια βιβλία θα κερδίσουν το στοίχημα με τον χρόνο. Για παράδειγμα δεν έχουμε παρά να δούμε λίστες βραβευμένων βιβλίων προ 50 χρόνων... Σε τελευταία όμως ανάλυση δεν με αφορά καθώς παραμένω αναγνώστης και τίποτε άλλο. Έχω ωστόσο την αίσθηση ότι ο Μπολάνιο θα επιβιώσει, αντίθετα με πολλούς άλλους που σαρώνουν τα Μπούκερς ή μαζεύουν αφειδώς τους επαίνους πολλών κριτικών. Η γραφή του έχει αυθεντικότητα και ποίηση.<br />"Με την ψυχή στο στόμα" γράφτηκε ο Οδυσσέας, από έναν Τζόυς που ταλανιζόταν από χίλια μύρια βιοποριστικά προβλήματα, από τα δόντια του, τα μάτια του (ήταν σχεδόν μισότυφλος και έκανε αλλεπάλληλες αποτυχημένες εγχειρήσεις) και το έλκος του (από το οποίο πέθανε τελικά). Επίσης οι τρεις τελευταίοι τόμοι του "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" καθώς ο Προυστ, άρρωστος και αδύναμος δεν μπόρεσε να τους αναθεωρήσει, να τους συμπληρώσει και να τους διορθώσει... Κυκλοφόρησαν μετά θάνατον. Ο Προυστ ουσιαστικά παρέδιδε τον κάθε τόμο (από τους 7) σε πολύ μικρότερο μέγεθος από το τελικό, αφού κατά τις διορθώσεις πρόσθετε ένα σωρό προτάσεις και παραγράφους.<br />Ο Άνθρωπος χωρίς ιδιότητες που γραφόταν για πάνω από 20 χρόνια από τον Μούζιλ, που όσο ζούσε δεν κατάφερε να τελειώσει το έργο του καθώς αντιμετώπιζε τον Ναζισμό (η γυναίκα του ήταν εβραία) και την εύθραστη υγεία του (είχε πάθει εγκεφαλικό από τα 54 χρόνια του και πέθανε στα 61).<br />Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα, απλώς αυτά είχα κυρίως στο μυαλό μου όταν το έγραφα. ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-35076067295619299402013-12-16T23:10:42.929+02:002013-12-16T23:10:42.929+02:00Lapsus digiti σ' ευχαριστώ για την προεπισκόπη...Lapsus digiti σ' ευχαριστώ για την προεπισκόπηση που μου πρόσφερες. Απέχω πολύ από τα συγκεκριμένα αποσπάσματα που ανθολόγησες και πλέον επιθυμώ να επισπεύσω την ανάγνωση για να τα απολαύσω με τα δικά μου μάτια που "διαβάζουν" διαφορετικά όταν περικλείονται από την αύρα της λογοτεχνικής ανάγνωσης!<br /><br />Με αποστόμωσες "δια στόματος" Μπολάνιο! Σίγουρα, η αστείρευτη αγάπη του για την λογοτεχνία, αποτελεί και το πιο γοητευτικό κομμάτι των βιβλίων του. Όπως ο Μπόμπι Φίσερ ζούσε (πρωτίστως) για το σκάκι και όχι από το σκάκι, κάπως παρόμοια και ο Μπολάνιο, ζούσε για την λογοτεχνία και όχι από αυτήν. Είτε μείνει στον χρόνο είτε ξεχαστεί, διαβάζοντάς τον, μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις! <br /><br />Καλό βράδυ. Μαραμπούhttps://www.blogger.com/profile/05925320152031463724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-63839620454142276942013-12-16T22:04:17.143+02:002013-12-16T22:04:17.143+02:00ΥΓ. Έχω διαβάσει, εκτός απ' το "Τρίτο Ράι...ΥΓ. Έχω διαβάσει, εκτός απ' το "Τρίτο Ράιχ", όλα του τα βιβλία που κυκλοφόρησαν στα ελληνικά, καθώς και ποιήματα, στα αγγλικά και στα ισπανικά, συνεντεύξεις αλλά και μαρτυρίες από αξιόπιστες -και λιγότερο αξιόπιστες- πηγές με αφορμή και την έκθεση στο CCCB. Με διαφορά η πιο συγκινητική είναι αυτή του ιδιοκτήτη του βίντεο κλαμπ στο Μπλάνες, στο μαγαζί του οποίου ο Μπολάνιο πέρναγε πολλά απογεύματά του, όπου, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει ότι ο συγγραφέας διάβαζε παντού και πάντα, ακόμη και μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα, αλλά και αυτή της Carmen Pérez de Vega, της τελευταίας του συντρόφου, που τον οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε κι έμαθα αυτό που ήδη είχα καταλάβει απ' τις αναγνώσεις μου, ότι δηλ. ο Μπολάνιο θα έδινε και το δεύτερο συκώτι του για τη λογοτεχνία, όπως ο Χάκκας το τρίτο του νεφρό.<br /><br />Τα σέβη μου σε όλους!Lapsus digitinoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-27622967631558575542013-12-16T22:03:56.163+02:002013-12-16T22:03:56.163+02:00Μία μίνι ανθολόγηση του 2666 εν είδει απάντησης στ...Μία μίνι ανθολόγηση του 2666 εν είδει απάντησης στον Μαραμπού:<br /><br />"Η έννοια του χρόνου, α, η έννοια του χρόνου που έχουν οι ασθενείς, τι θησαυρός κρυμμένος σε μια σπηλιά της ερήμου. Οι άρρωστοι, εξάλλου, δαγκώνουν στ' αλήθεια, ενώ τα υγιή άτομα κάνουν πως δαγκώνουν αλλά στην πραγματικότητα μασάνε αέρα." (σελ. 859)<br /><br />***<br /><br />"Έγραψε ένα δοκίμιο για το μέλλον της λογοτεχνίας, όπου η πρώτη λέξη ήταν "τίποτα" και η τελευταία λέξη ήταν "τίποτα". (σελ. 931)<br /><br />***<br /><br />"Ο φόβος του Ιβάνοφ ήταν λογοτεχνικής φύσης. Δηλαδή ο φόβος του ήταν ο φόβος που έχει η πλειονότητα των πολιτών που μια ωραία (ή κακή) πρωία αποφασίζουν να κάνουν την άσκηση της γραφής και, κυρίως, της μυθοπλασίας συστατικό στοιχείο της ζωής τους. Φοβούνται μήπως είναι κακοί. Επίσης φοβούνται μήπως δεν αναγνωριστούν. Όμως κυρίως φοβούνται μήπως είναι κακοί συγγραφείς. Φοβούνται ότι οι προσπάθειες και οι κόποι τους θα πέσουν στη λήθη. Φοβούνται το πάτημα που δεν αφήνει αχνάρι. Φοβούνται τα στοιχεία της μοίρας και της φύσης που σβήνουν τα αχνάρια αν δεν είναι βαθιά. Φοβούνται την αποτυχία και τη γελοιοποίηση. Αλλά προπαντός φοβούνται μήπως είναι κακοί. Φοβούνται μήπως κατοικήσουν, μια για πάντα, στην κόλαση των κακών συγγραφέων". (σελ. 938)<br /><br />***<br /><br />"Η ανάγνωση σου προσφέρει ηδονή και χαρά που ζεις ή θλίψη γιατί ζεις και προπαντός σου προσφέρει γνώσεις και ερωτήματα. Η γραφή, αντίθετα, συνήθως είναι το κενό. Στα σωθικά του άντρα που γράφει δεν υπάρχει τίποτα. Εννοώ τίποτα που η γυναίκα του να μπορεί να αναγνωρίσει σε μια δεδομένη στιγμή. Γράφει καθ' υπαγόρευση. Το μυθιστόρημά του ή η ποιητική του συλλογή είναι αξιοπρεπείς, α ξ ι ο π ρ ε π ο ύ λ ι κ ε ς, και βγαίνουν όχι απ' την άσκηση του στυλ ή της θέλησης, όπως νομίζει ο φουκαράς εκείνος, αλλά χάρη σε μια άσκηση απόκρυψης. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν πολλά βιβλία, πολλά σαγηνευτικά πεύκα, για να καλύψουν με βέλο απ' τα μοχθηρά βλέμματα το βιβλίο που αληθινά έχει σημασία, τη γαμημένη σπηλιά της δυστυχίας μας, το μαγικό άνθος του χειμώνα!<br />Συμπαθάτε με για τις μεταφορές. Συχνά διεγείρομαι και γίνομαι ρομαντικός. Ακούστε με όμως. Κάθε έργο που δεν είναι αριστούργημα είναι, πως να το πω, ένα έργο με μπόλικο καμουφλάζ. Κάνατε στρατιώτης εσείς, υποθέτω, και καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όλα τα βιβλία που δεν είναι αριστουργήματα είναι κρέας για τα κανόνια, ζορισμένο πεζικό, ένα κομμάτι που θυσιάζεται εφόσον αναπαράγει, με πολλαπλούς τρόπους το σχήμα του αριστουργήματος. Όταν κατάλαβα αυτή την αλήθεια, έπαψα να γράφω. Το μυαλό μου, ωστόσο, δεν έπαψε να δουλεύει. Αντιθέτως, επειδή δεν έγραφα, λειτουργούσε καλύτερα. Αναρωτήθηκα: Γιατί ένα αριστούργημα πρέπει να είναι κρυμμένο; Ποιες παράξενες δυνάμεις το παρασύρουν προς το μυστικό και προς το μυστήριο; Ήξερα πια ότι είναι μάταιο να γράφω. Ή ότι άξιζε τον κόπο μόνο αν κάποιος ήταν σε θέση να γράψει ένα αριστούργημα. Οι περισσότεροι συγγραφείς σφάλλουν ή παίζουν. Ίσως είναι το ίδιο πράγμα να σφάλλεις και να παίζεις, ίσως είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν παύουμε να είμαστε παιδιά, τερατόμορφα παιδιά γεμάτα σπυριά και κιρσούς και όγκους και κηλίδες στο δέρμα, όμως παιδιά σε τελική ανάλυση, δηλαδή ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε γαντζωμένοι απ' τη ζωή, εφόσον είμαστε ζωή. Επίσης θα μπορούσαμε να πούμε: Είμαστε θέατρο, είμαστε μουσική. Κατά τον ίδιο τρόπο, λίγοι είναι οι συγγραφείς που παραιτούνται. Παίζουμε και παριστάνουμε ότι πιστεύουμε πως είμαστε αθάνατοι. Κρίνουμε λάθος τα δικά μας έργα και επίσης πέφτουμε έξω όταν κρίνουμε τα έργα των άλλων. Καλή αντάμωση στο Νόμπελ, λένε οι συγγραφείς όπως άλλοι λένε καλή αντάμωση στην Κόλαση". (σελ. 1021 -1022)<br /><br />***<br /><br />Σελίδες 1041-1042<br /><br />Lapsus digitinoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-2971755088647592002013-12-16T08:08:24.837+02:002013-12-16T08:08:24.837+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.Stratos Fountoulishttps://www.blogger.com/profile/17561360304706436315noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-83608722128386622702013-12-16T08:08:24.546+02:002013-12-16T08:08:24.546+02:00Ναυτίλε καλημέρα,
σήμερα φιλοξενείται στις Στάχτες...Ναυτίλε καλημέρα,<br />σήμερα φιλοξενείται στις Στάχτες http://www.staxtes.com/2013/12/blog-post_16.html<br /><br />Ευχαριστώ πολύ -Καλή Εβδομάδα!Stratos Fountoulishttps://www.blogger.com/profile/17561360304706436315noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-1995228699369910912013-12-15T18:50:30.680+02:002013-12-15T18:50:30.680+02:00Καλησπέρα Ναυτίλε!
Βρίσκομαι καταμεσής της ανάγνω...Καλησπέρα Ναυτίλε!<br /><br />Βρίσκομαι καταμεσής της ανάγνωσης του 2666 και μαζί με την εμπειρία των Άγριων Ντετέκτιβ και του Μακρινού Αστεριού, έχω να δηλώσω ότι ο Μπολάνιο είναι η σπάνια περίπτωση συγγραφέα, ιδιαίτερα χρήσιμη, για την κοινότατη περίπτωση αναγνώστη που ζητά να διαβάσει "κάτι καλό αλλά όχι πολύ βαρύ"! Είναι εκπληκτική η γραφή του. Ωστόσο, πιστεύω ότι τα βιβλία του Μπολάνιο δε θα αντέξουν τόσο πολύ στον χρόνο -- ευτυχώς μέχρι τότε θα έχω πεθάνει, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να έρθω αντιμέτωπος με μια ενδεχόμενη διάψευση!<br /><br />Αφορμή για το σχόλιο μου είναι η φράση σου: "Αναμφίβολα, δεν ήταν ο πρώτος μεγάλος συγγραφέας που έγραφε με τέτοιο ρυθμό, έχοντας ήδη υπογράψει συμβόλαιο με τον διάβολο, ωστόσο, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί, πόσα αριστουργήματα γράφτηκαν με την ψυχή στο στόμα;" Ποιους μεγάλους συγγραφείς είχες κατά νου; Θα με ενδιέφερε να μάθω. Σχετικά με τον Μπολάνιο, εξαιτίας ίσως και της χειμαρρώδους γραφής του, με συναρπάζει η σκέψη ότι όλα αυτά τα εξαιρετικά μυθιστορήματα τα έγραψε τα λίγα τελευταία χρόνια της ζωής του. Γιατί είναι άλλο να μιλάμε για το magnus opus μιας γεμάτης ζωής και άλλο για τα αριστουργηματικά κατάλοιπα ενός επιθανάτιου ρόγχου!Μαραμπούhttps://www.blogger.com/profile/05925320152031463724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-60655666262280759442013-12-15T12:02:07.451+02:002013-12-15T12:02:07.451+02:00Το Τρίτο Ράιχ δεν το 'χω διαβάσει. Το επόμενο ...Το Τρίτο Ράιχ δεν το 'χω διαβάσει. Το επόμενο βιλίο του που θα διαβάσω θα είναι οι "Πουτάνες φόνισσες".ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6275716744959409428.post-37589514236060349752013-12-13T12:21:27.081+02:002013-12-13T12:21:27.081+02:00Το 2666 βρίσκεται στη λίστα των βιβλίων προς ανάγν...Το 2666 βρίσκεται στη λίστα των βιβλίων προς ανάγνωση. Ωστόσο, θα πρέπει να πως πως διάβασα το "Τρίτο Ράιχ" και δεν εντυπωσιαστηκα. Λες και βαριόταν όταν το έγραφε... Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/01754803457349477947noreply@blogger.com