Πέφτει ο ήλιος
κι έρχεται η μορφή σου
κάθε βράδυ.
Όχι αυτή που είδαν
και που κράτησαν τα μάτια μου.
Αλλ' η μορφή σου τανυσμένη,
σαν κομματιαστή , σ' επίπεδα
πολλά λυμένη - μια ιστορία ολόκληρη,
η ιστορία μας , από σπασμούς
της μνήμης μου ασύνδετα εικονισμένη.
Άθως Δημουλάς
8 σχόλια:
πολύ ωραίο! πάει καθιερώθηκες..
θα περνώ για να διαβάζω το στιχάκι μου.. :) Καλημέρα!
Σ' ευχαριστώ.Πάντα ευπρόσδεκτος.
Ο πίνακας είναι του κυβιστή ζωγράφου Juan Gris.
ευχαριστώ για τη πληροφορία.
κοπέλα είμαι :)
Καλησπέρα σου!
Πολύ όμορφο, ναυτίλε!
Και το ποίημα και ο πίνακας!
Μπράβο φίλε!
Κάποιος σε μας σας ζητά να... ευτυχήσετε! Τι όμορφο ποίημα!
όταν η αυτόνομη δομή αντιμάχεται τη σύνθεση κατ΄εικόνα τής φύσης-στον πίνακα,
έρχεται το ποίημα και ξαναζωγραφίζει τις μικρές λεπτομέρειες..
Προς Ερμία...θαυμάσιο το σχόλιό σου!
"η ιστορία μας , από σπασμούς
της μνήμης μου ασύνδετα εικονισμένη"
Από τις καλλίτερες "αναφορές" στον κυβισμό, που έχω διαβάσει.
Ευκαιρία να γνωρίσω τον ποιητή, που δεν είχα συναντήσει μέχρι σήμερα.
(Νά γιατί αξίζει ένα καλό μπλογκ.)
Δημοσίευση σχολίου