"Στην επιστροφή κάναμε μια στάση σε ένα μέρος που είχε καλά σουβλάκια . Εκεί παράγγειλα αρκετά , για να μη λέει η Λέλα ότι είμαι τσιγγούνης . Αλλά φαινόταν λίγο διστακτική , να μη φάει περισσότερα από όσα πρέπει και πω εγώ : "Πεινασμένη μας ήρθε στην εκδρομή".Ή "βρήκε και τρώει". Ήταν προσεκτική . Και άρχισα να τη χαρακτηρίζω . "Καλό κορίτσι δείχνει".
Έτσι πήραμε τη συνήθεια να πηγαίνουμε σε διάφορους κινηματογράφους . Άρχισα όμως να παρατηρώ ότι η πρώτη γνώμη που σχημάτισα για τη Λέλα , ότι είναι άσχετη , ότι είναι αταίριαστη με μένα στο πνεύμα , στο λόγο , έβγαινε αληθινή . Για ένα μήνα θα περνούσα καλά . Αλλά για περισσότερο δεν έκανε ."
Στη "Μεθυσμένη γυναίκα" ο αφηγητής μας εκθέτει το χρονικό της σχέσης του με μια Αλβανή, τη Λέλα . Το μυθιστόρημα δεν είναι παρά ένας μακρύς μονόλογος μέσω του οποίου προσπαθεί να δικαιωθεί .
Παρατηρούμε το Βαρδάλαχο να βουλιάζει σταδιακά μέσα στην κινούμενη άμμο που έχει σχηματίσει γύρω του το σύμπλεγμα κατωτερότητάς του ενισχυμένο από τα κάθε λογής στερεότυπα που έχουν εγκατασταθεί μέσα του από την οικογένεια , την κοινωνία και τη θρησκεία .
"Ξεκίνησε πλέον επίσημα η σχέση μας . Λίγο ξεθάρρεψε όμως η Λέλα ...Και κάποτε μου κίνησε την περιέργεια . "Εδώ κάτι γίνεται". Συνεχώς ερχόταν ελαφρά μεθυσμένη στα ραντεβού . Μια , δυο , ήταν τακτικό φαινόμενο . Έπεφτε η τσάντα της ενώ περπατούσε . Έσκυβε να την πάρει και το χέρι της το άπλωνε δίπλα από τη τσάντα .Μεθυσμένη δηλαδή κανονικά .Εγώ προσπαθούσα να την κρατώ κάπως από το χέρι , δήθεν σαν ερωτευμένος. Αλλά κρατούσα την ισορροπία της ..."Πίνει , μεθάει". Τι θα κάναμε ; Ξανά θα αρχίζαμε χωρισμούς ; Με πήρε πια ο κατήφορος που λέμε . Γιατί στη μέση της κατηφόρας δε σταματάς . Και αφού με πήρε η κατηφόρα με γοήτευε κιόλας . Και έλεγα ..."θα παντρευτεί .Θα γίνει κυρία . Έχει τα προσόντα . Θα το κόψει." Πάντως συνεχιζόταν το μεθύσι. Αλλά συνεχιζόταν και η διαδικασία του να τελειώνει η ιστορία σε ένα γάμο. Και από εκεί και πέρα , θα βλέπαμε την άλλη ιστορία , του έγγαμου βίου ."
Πόσες από τις σκέψεις του δε φαίνονται απόλυτα λογικές έως κι ευφυείς κάποιες φορές ; Κι όμως η Σ. Σταυρακοπούλου οδηγώντας τες μινιμαλιστικά και με δεξιοτεχνία ανατόμου τις φτάνει στις ακραίες τους συνέπειες .
Ο γάμος θα διαλυθεί , ο νόμος θα προστατέψει την μητέρα πια Λέλα κι οι ρόλοι θα αντιστραφούν : Ο Βαρδάλαχος άνεργος , πάμφτωχος ,πεινασμένος χωρίς οικογένεια , αποκομμένος από τους συγγενείς , στο περιθώριο της κοινωνίας ενώ η Λέλα μητέρα δυο παιδιών με εργασία και ενσωματωμένη στο κοινωνικό περιβάλλον όπως επιθυμούσε κι ίσως να σχεδίαζε από την αρχή .
Η γλώσσα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης προφορική , ενίοτε παραληρηματική , λειτουργεί ως το κατάλληλο όχημα για την πλήρη σκιαγράφηση του άνδρα και στη συνέχεια την αποδόμηση της προσωπικότητάς του .Η Σταυρακοπούλου σ' αυτό το αξιόλογο μυθιστόρημα μας δείχνει πόσο όλα αυτά που πολλές φορές επικαλούμαστε ως προτερήματα δεν είναι τίποτε άλλο από χάρτινοι πύργοι του "εγώ" μας , που στην πρώτη κρίση σκορπίζονται ολοσχερώς .
Σημείωση:Ο πίνακας είναι του Μοντιλιάνι.(14/20)
6 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα του βιβλίου! Η κριτική σας παρουσίαση είναι όμορφα γραμμένη και κατατοπιστική, χωρίς τίποτα το περιττό.
M...H Mεθυσμένη γυναίκα...Ενας τίτλος που σε παρασύρει!Σε γεμίζει απορία και σε κάνει να θες να "εξερευνήσεις" το βιβλίο...Όμορφη και καλή παρουσίαση!Ακόμη ένα βιβλίο προστίθεται στην κατηγορία των βιβλίων με ενδιαφέρον και...με μπερδεύει ακόμη περισσότερο.Βοήθεια λοιπόν,άμεση βοήθεια χρειάζομαι...Καλό βράδυ...
το συγκεκριμένο βιβλίο είναι σχετικά μικρό-σε σελίδες-οπότε δεν άργησα να το διαβάσω.
δεν μπορώ να πω πως συμφώνησα με όλες αυτές τις κριτικές που είχα διαβάσει στον τύπο και που μάλλον τις βρήκα υπερβολικές κι ίσως σε πολλά σημεία αναίτιες.αν και ο υπόγειος σαρκασμός της είναι αρκετά ζωντανός και ενδιαφέρων-ειδικά αφού και το θέμα θεωρείται σύγχρονο-δεν με ακούμπησε σαν σύνολο.Ενας φίλος είχε απο τη θεσσαλονίκη το πρώτο της βιβλίο,γραμμένο το ΄80 και μού το δάνεισε (λέγεται "Δεξιώσεις" αν κάποιος ενδιαφέρεται)και ούτε απο αυτό ενθουσιάστηκα.μάλλον το αντίθετο..
(για τον πίνακα τού Μόντυ,καμμία αντίρρηση :-))
Προς eva stamou... σ'ευχαριστώ .Είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που παρουσιάζω από το blog...
Προς Κωνσταντίνα ... μην αγχώνεσαι ,σε λίγο θα κλείσουν τα σχολεία και θα έχεις όσο καιρό θέλεις για διάβασμα .
Προς ερμία ... τις "Δεξιώσεις" τις έχω αλλά ακόμη παραμένουν στα ράφια των αδιάβαστων και δεν πρέπει να είναι το πρώτο της , μάλιστα το έγραψε το 2000. Ελπίζω εμένα μα μ'αρέσει...
Το περίμενα ότι θα σου άρεσε ο Μοντιλιάνι ,εσένα σκεφτόμουνα όταν το έβαλα .Μάλιστα είχα ψάξει στο διαδίκτυο για πίνακές του μετά την θαυμάσια ανάρτησή σου .
Δημοσίευση σχολίου