Αγάπη σημαίνει...
Αγάπη σημαίνει
να φοράς τις παντόφλες σου
και να πληρώνεις όλους τους λογαριασμούς σου
όταν μετράς πεθαμένες τίγρεις στο πεζοδρόμιο.
Αγάπη σημαίνει
να βλέπεις τηλεόραση
και ν' αφήνεις μια πορδή
κάτω απ' τα σκεπάσματα
την ώρα που κάποιος μακελεύει
δυο τελευταία παιδιά
μέσα στο μπουρδελοκούτι που
κινάει τα πρωινά σου σκατά.
Αγάπη σημαίνει
να παίρνεις πάντα τον ίδιο δρόμο
όταν το σπίτι σε καλεί
ακόμα κι αν μια ανένδοτη παρανομία
γαργαλάει τ ' αχαμνά σου
για ένα άσκοπο μεθύσι
στη γειτονιά που σου φυλάει μια
κάθιδρη στροφή.
Αγάπη σημαίνει
να κοιτάς τα ρούχα που σε πεζοδρομούν
και να μην μπορείς να διαλέξεις παντελόνι
ακόμα κι όταν όλα είναι ίδια
στο κυρ ελέησον της βαρετής γραφής.
Αγάπη σημαίνει να διαβάζεις τις πρωινές
κυριακάτικες εφημερίδες
και τίποτα να μη συμβαίνει στον κόρφο σου
σαν πως πουλιέται ένα αρχίδι ποιητής
στο τσαλίμι ενός γραφιά
και στην επιταγή που σκουπίζει
τον κώλο του.
Αγάπη σημαίνει
να ξύνεις καλά το μολύβι
πριν πηδήξεις τα εναπομείναντα
γεράματά σου
κ' ύστερα την ψυχή σου
κάτω από μια σπουδαία μετάφραση
πλιάτσικων κουβέντων
σ' ένα γήπεδο στίχων ομοιοκατάληκτων.
Αγάπη σημαίνει
να στέκεσαι θλιμμένος και μπλε
πάνω σ' ένα απλήρωτο καλοριφέρ
κι όταν αναρωτιέσαι τι στο διάολο
κάνεις εκεί
έρωτας να σημαίνει όλα τ' άλλα.
Σημείωση: Το ποίημα είναι ανέκδοτο κι έχει δημοσιευτεί στο μπλογκ του Γ. Ζελιαναίου . Ο πίνακας είναι του E. Hopper : Δωμάτιο στη Νέα Υόρκη .
16 σχόλια:
Νομίζω ήταν στους Βατράχους, μουσική Σαββόπουλου:
τραγουδάνε:
οι γυναίκες:- ο νιος που θα σε πάρει
οι άνδρες:-θα σε ξεσκίσει
Στο βιβλίο Έκθεση έκφραση της Α' Λυκείου υπάρχει ένα κείμενο, γραμμένο από κορίτσι, στο ίδιο σχήμα με το ποίημα του Ζελιαναίου αλλά με τη φράση σε επανάληψη: "Ερωτεύομαι σημαίνει". Αντιγράφω το πρώτο.
Να είμαι αφηρημένη, να σκέφτομαι μόνο αυτόν.
Να χτυπάει το κινητό και η καρδιά μου να πάει να σπάσει.
Να ακούω μουσική και να θέλω να κλαίω.
κλπ, παρόμοια.
Η παρατήρηση: Ο λόγος των γυναικών, σε υψηλό υφολογικό επίπεδο. Ο λόγος των ανδρών, σε χαμηλό υφολογικό επίπεδο. (Τι χαμηλό, ολότελα πάτος).
Τελικά εμείς οι άνδρες είμαστα για να 'μαστε.
Προς Μπάμπη... το συγκεκριμένο ποίημα λειτουργεί για μένα ως μαχαίρι (βλ.το ποίημα του Αλεξάνδρου). Με επαναλαμβανόμενο μοτίβο την κοινότοπη , φράση "αγάπη σημαίνει" , την παρωδεί (και μάλιστα με αριστοφανικό τρόπο) ασκώντας οξεία κοινωνική κριτική για να ξαφνιάσει στο τέλος με το τι σημαίνει έρωτας. Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι' αυτό το ποίημα όπως κι πολλοί άλλοι να γράψουν ένα σωρό άλλα... Κάθε αναγνώστης κι άλλη ανάγνωση.
Διαβάζοντας την παρατήρησή σου για τη διαφορά του λόγου των γυναικών απ' αυτού των ανδρών , αναρωτιέμαι πόσες γυναίκες γνωρίζουμε που να γράφουν σε αυτό που ονομάζεις χαμηλό υφολογικό επίπεδο. Τελικά πέρα από την Κατερίνα Γώγου (που μου αρέσει ιδιαίτερα) δεν μου έρχεται άλλη στο νου ενώ άνδρες πολλοί. Ίσως θα άξιζε μιας περαιτέρω διερεύνησης το θέμα...
καλημέρα,
το Γιάννη το Ζελιαναίο δεν τον ήξερα μέχρι που μια πρόσφατη "συγκυρία" με οδήγησε στη σελίδα του.
διάβασα εκεί ένα μικρό μέρος της δουλειάς του,αυτό όμως το ποίημα με εντυπωσίασε.
δεν ξέρω αν το φύλο είναι ένας παράγοντας κατηγοριοποίησης του ποιητικού λόγου,όμως οι στίχοι του Ζελιαναίου-θα συμφωνήσω με το ναυτίλο-μου θύμισαν το μαχαίρι του Αλεξάνδρου,ένα μαχαίρι που κόβει,μιλά με αλήθειες,δεν προσποιείται και σίγουρα δε χρησιμοποιείται για να βάλουμε βούτυρο στο ψωμί μας.
μπράβο,Γιάννη,εξαιρετικό.
Εμένα αυτό το ποίημα, που το διάβασα αρκετές φορές, μου φαίνεται συγκλονιστικό: είναι το ποίημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της περηφάνιας. Ένας αντίστροφος τρόπος θρήνου του μοναχικού ανθρώπου. Η πρώτη, επιπόλαιη ανάγνωση μοιάζει με αμφισβήτηση του "κατεστημένου", της ρουτίνας του γάμου πχ ή της συμβίωσης, που δήθεν στηρίζεται στην "αγάπη". Το μικροαστικό βόλεμα vs. του έρωτα που σημάινει όλα τα άλλα. Μα αν διαβάσεις ξανά και ξανά β λ έ π ε ι ς. Δεν υπάρχει ο ύ τ ε μ ι α εικόνα, ούτε μια λέξη, έστω μια γραμματική κατάληξη που να υποδηλώνει την παρουσία του ά λ λ ο υ. Είναι ένας άντρας ΜΟΝΟΣ του, που απλώνει τα ρούχα του στο καλοριφέρ, τα παντελόνια του που είναι όλα ίδια και δεν μπορεί να διαλέξει (ενώ μια γυναίκα π.χ. θα διάλεγε γι αυτόν)Είναι αυτός, η τηλεόραση και η πορδή του (μ ί α). Κάτω από τα σκεπάσματα που δεν έχουν άλλο τρόπο να ζεσταθούν. Είναι ένας άνθρωπος που καταγίνεται με ποιήματα, ωραίες μεταφράσεις και θρηνεί για τη ζωή του που δεν μπόρεσε να μοιραστεί. Είναι ένα καταπληκτικού ύφους (ΔΗΘΕΝ χαμηλού) ποίημα εντελώς ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ από την πρώτη του ανάγνωση. Ύμνος για τη μεγάλη αξία, την α γ ά π η, ντυμένος με το πολυειπωμένο κλισέ ότι και καλά ο έρωτας είναι "Όλα τα άλλα", η επανάσταση, η φυγή από τη ρουτίνα κλπ. Πού βρίσκονται οι κριτικοί να το διαβάσουν; (όχι ότι νοιάζεται ο ποιητής!)
Προς νυχτερινό... όπως το λες...σίγουρα όχι για το βούτυρο...
Προς πελεγκρίνα... εξαιρετικά τα όσα γράφεις! Πράγματι η ανάγνωσή σου δίνει (ή μάλλον βρίσκει) και άλλες διαστάσεις στο ποίημα. Απ' όταν το πρωτοδιάβασα πριν λίγες βδομάδες δεν έπαψα να επανέρχομαι. Εξάλλου υπήρξε και η αφορμή για την αναφορά μου στον Αλεξάνδρου. Σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να το σχολιάσεις με τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις.
@pellegrina
εξαιρετική ανάλυση.με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη και δίνει στο ποίημα κι άλλες δυνατότητες ανάγνωσης.
καλά να περνάτε!
αληθινό και συναμα τολμώ να πω, τρυφερό.
Μια ερώτηση για τον Μπάμπη (και για όποιον άλλον):
Το:
"Να είμαι αφηρημένη, να σκέφτομαι μόνο αυτόν.
Να χτυπάει το κινητό και η καρδιά μου να πάει να σπάσει.
Να ακούω μουσική και να θέλω να κλαίω".
είναι υψηλό ύφος;
αγαπητοί ναυτίλοι
αγάπη σημαίνει
ίσως μια αράχνη,μιαν ερωμένη και ένα μανταρίνι ή ίσως και μιαν ανάσταση στο παράπλευρο
σας περιμένω
Βαγγέλης Ι.
Εγώ πάλι θα έλεγα πως εκεί που γράφει αγάπη σημαίνει θα έπρεπε να ήταν μοναξιά σημαίνει...
Μού αρέσει η δωρικότητά του στις εκφράσεις του και ότι παρουσιάζει στη σελίδα του που τη γνώρισα με αφορμή την ανάρτησή σου.
(σαν ζωγράφο,ξέρω τον Edwart Hopper,χωρίς να έχω ξαναδεί τον συγκεκριμένο πίνακα.αλλά αν θυμηθώ τη κινηματογραφική ματιά του,μάλλον πρόκειται για τον ίδιο..
έχω δίκιο;)
:-)
Προς κοπρόγατα...αναμφίβολα αληθινό!
Προς Νίκο... τι να σου πω ; Πιστεύω πως απ' τη στιγμή που ένα ποίημα δημοσιεύεται είναι διαθέσιμο για χρήση ιδιωτική , άρα είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι αλλαγές θέλεις.
Προς ερμία... χαίρομαι που έγινα η αφορμή να ανακαλύψεις το μπλογκ του.
Είναι όντως του Edward Hopper, έργο του 1932.
αν το ποίημα αυτό ως ποιητική και όχι ως επιστήμη ή ως θρησκεία έχει στόχο να ξαναδούμε το ίδιο ως άλλο
είναι σημαντικό
όπως κάθε ποίημα που δεν επιβεβαιώνει μύθους δεν ανάγεται σε μύθους αλλά τους αξιοποιεί ως όχημα για να ξαναδεί το ίδιο ως έτερο ως άλλο
Αυτό είναι το ποίημα και όχι βέβαια η ποίηση-θεσμός που ουδεμία σχέση έχει με την ποιητική
Δημοσίευση σχολίου