Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !




είσαι ωραίος στίχος
με γοητεύεις σαν έφηβος
και μου ζητάς να σε βάλω προμετωπίδα
στα ρημαγμένα μου ποιήματα


όχι
πρέπει να μάθω να αντιστέκομαι
στους ωραίους έφηβους
στους ωραίους στίχους


Ντίνος Χριστιανόπουλος

13 σχόλια:

Ετερώνυμος είπε...

Καλό μήνα,Ναυτίλε! Απέκτησαν και οι στίχοι δικαιώματα και απαιτήσεις,τους βλέπω να συνδικαλίζονται κιόλας,αλίμονό μας!
Γενικά είμαι επιφυλακτικός απέναντι στην ποίηση του Χριστιανόπουλου.Με γοητεύει μεν,αλλά συχνά αισθάνομαι ότι εκβιάζει τη συγκίνηση,ότι οι δονήσεις που προκαλεί στον αναγνώστη αποτελούν παράγωγα πρωτοβάθμιας συναισθηματικής ταύτισης μάλλον,παρά αποτέλεσμα γνήσιου "ποιητικού γεγονότος"...Όχι πάντα,βέβαια....

ναυτίλος είπε...

Ετερώνυμε, καλό μήνα και σε σένα!
Συμφωνώ με την παρατήρησή σου. Ωστόσο βέβαια υπάρχουν αρκετά διαμαντάκια...

Eva Stamou είπε...

Και η αντίσταση περιέχει την δική της ανταμοιβή...

Καλό μήνα!

Babis Dermitzakis είπε...

Αντιστάθηκε όσο και ο Καβάφης, που "ώμνυε". Καλό μήνα Αλέξη.

Pellegrina είπε...

Μ αρεσει ο Χριστιανόπουλος. ¨οχι για να διαβασω κατεβατά (είναι και λίγο εμμονικός στη θεματολογία) αλλά για λίγη ανάγνωση, σου ανατροφοδοτεί το συναίσθημα. Ισως υπα΄ρχει αυτο το ανεπεξέργαστο που λεει ο ετερώνυμος, αλλά το προτιμώ από το ψεύτικα και περίπλοκα επεξεργασμένο (πολλά κουραστικά σχήματα που δεν λένε τίποτα) Στο κατω κατω η ποίηση ειναι το τελευταίο ρποπύργιο του συναισθήματος. κια νομίζω πως το στέρεμά του θα έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες (οχι μνο λογοτεχνικές) από όσες φανταζόμαστε.
μου αρέσει λοιπόν. Εκείνο που με ξενίζει κάποως και θα ηθελα γνώμη (κατι απραπάνω θα ξερετε) ειναι αυτό το "κλείσιμο" των θεσσαλονικέων σε κατι δικό τους. Αυτό το "εμείς εδώ στη βόρεια ελλάδα..." Και οι μεταξύ τους καβγάδες, που παίρνεις λογοτεχνικα΄περιοδικά και βρίσκεις μεσα τα προσωπικά τους...

librarian είπε...

Πάντα με μαγεύουν οι απλοί στίχοι που κρύβουν τόση δύναμη. Είναι η μαγεία των λέξεων αυτή.
Καλό μήνα γεμάτο καλοκαίρι.

Ετερώνυμος είπε...

Pellegrina,εγώ μαζί σου! Χίλιες φορές να διαβάζω Χριστιανόπουλο,παρά τον κάθε Παρλαπιπόπουλο,που λέει τα ζουμπούλια υάκινθους και τα σπερδούκλια ασφόδελους(που θα ‘λεγε κι ο Άρκάς).Το συναίσθημα ως γνωστόν συνιστά την πρώτη ύλη,η οποία όμως πρέπει να σμιλευτεί,να πάρει φόρμα,διότι χωρίς φόρμα τέχνη δε γίνεται,που να χτυπιόμαστε! Ακόμα και η φαινομενική απουσία διακριτής φόρμας μπορεί εξ αντιστροφής να γίνει μία νέα φόρμα.Όπως και η απουσία νοήματος,μπορεί να αποβεί πλήρως νοηματοδοτημένη(π.χ. Μπέκετ).
Αλλά ξέφυγα λιγάκι τώρα,ας επιστρέψουμε στην ποίηση του Χριστιανόπουλου,στην οποία ευτυχώς,ακόμα κι όταν η μορφική επεξεργασία παραγκωνίζεται,το όλον δεν ξεπέφτει σε αισθηματολογία.Αντίθετα,το βίωμα προβαίνει βάναυσο και ωμό,λάμπει σε όλη του τη γύμνια,χωρίς συναισθηματικά ψιμύθια κι αυτό είναι μεγάλο παράσημο.
Ωστόσο…κάτι δε μου πάει…Πιστεύει κανείς ότι στο corpus του Χριστιανόπουλου υπάρχει ΤΟ ποίημα; Ισχυροί στίχοι,έντονες εικόνες,ειρωνικοί νυγμοί,αλλά όλα διάσπαρτα…Καθαρά υποκειμενική η γνώμη μου.Αν κάποιος έχει βρει ένα ποίημα που να τον συνεπαίρνει,να τον συκλονίζει στην ολότητά του,θα ήθελα να το μοιραστεί μαζί μου.

Pellegrina,αν και Βόρειος,δυσκολεύομαι να εντοπίσω τις αιτίες του φαινομένου…

ναυτίλος είπε...

Προς εύα, librarian, μπάμπη, πελλεγκρίνα... Καλό μήνα σε όλους σας και καλές διακοπές !

samson rakas είπε...

προς ετερώνυμο:

έχω την αίσθηση πως αν έγραφε ΤΟ ποίημα θα πρόδιδε τη ποίηση του. θα χάλαγε η γραμμή του, η πορεία του, η ειλικρίνεια της γραφής. κι είναι αυτή η ειλικρίνεια, η περικυκλωμένη από το πάθος να διαχύσει το ποίημα στις λαϊκές συνοικίες. να το εντάξει μέσα στο λαό, να φτιάξει ποίηση από τα κάτω. η δημιουργία ΤΟΥ ποιήματος προυποθέτει αποστασιοποίηση, που αυτός δεν επιθύμησε. διότι έγραφε για τη ζωή του, όχι για τη ζωή. αυτό σκέφτηκα και το καταθέτω.

πρτφ

Ετερώνυμος είπε...

προς samson rakas...

Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου,δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ,αλλά αυτό δεν αναιρεί την πλήξη που μου προκαλεί η κατά τόπους κουραστικά αυτοβιογραφική ποίησή του ,η οποία όπως λέει και η Pellegrina,αποβαίνει εμμονική.Θα μου πείτε "Δημιουργός δίχως εμμονές γίνεται;".Μάλλον όχι,αλλά στην περίπτωση του Χριστιανόπουλου,με εξαίρεση τα πρώτα του βήματα,δεν υπάρχει εξέλιξη ή για να είμαι ακριβέστερος,εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να τη διακρίνω.Μοιάζει να λέει τυραννικά διαρκώς το ίδιο πράγμα(διόλου κακό αυτό,κάθε άλλο...),αλλά και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.Εντούτοις είπαμε,εφόσον έχει δημιουργήσει διαμαντάκια,είναι άξιος.Συγνώμη αν φανώ προκλητικός,αλλά μήπως και ο Ρίτσος σαβούρα δεν έγραψε κυρίως; Κάπου στη σαβούρα όμως βρέθηκαν θησαυροί! Απλώς,πως να το πω,ακούω το όνομα "Χριστιανόπουλος" και μου έρχονται στο μυαλό στίχοι,όχι ποιήματα...
Τέλος,θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα του ποίημα που χαίρει γενικής εκτίμησης και μάλιστα ο ίδιος το θεωρεί ως ένα από τα καλύτερά του.Είναι το "Ενός λεπτού σιγή",αυτό που λέει "εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας" κλπ.Το λέω,γιατί εμένα μου σπάει τα νεύρα! Εδώ δε μιλάμε για αμεσότητα,μιλάμε για στιχάκια ημερολογίου!(κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα...)

ναυτίλος είπε...

Θα σας γράψω κι εγώ ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματά του, που ήταν και μια από τις πρώτες μου αναρτήσεις:

καινούριο χιόνι πέφτει
επάνω στο παλιό

κι άλλες νιφάδες βιάζονται
να γίνουν λάσπη

Ετερώνυμος είπε...

προς ναυτίλο...

Ωραίο!!! Ως "αντίδωρο" παραθέτω ένα επίσης ολιγόστιχο ποίημα από την ίδια συλλογή:

η πιο τρελή ηδονή της γλώσσας
δεν είναι όταν κάνει έρωτα
με μια άλλη γλώσσα

είναι όταν βρει κανένα δόντι ετοιμόρροπο
και σκούντα σκούντα το ξεχαρβαλώνει

ds είπε...

Πολύ ωραίοι στίχοι. Συμφωνώ με την librarian αλλά και με το σχόλιο του Ετερώνυμου ότι τις περισσότερες φορές ο Χριστιανόπουλος παραείναι συναισθηματικά ευθύς.

Οι συγκεκριμένοι στίχου ωστόσο μου αρέσουν αρκετά, αν και δεν πιστεύω ότι οι στίχοι που στηρίζονται επί το πλείστον στα λογοπαίγνια έχουν θέση στην ποίηση (ξέρω ότι λέγοντας κάτι τέτοιο διαφωνώ με πολλούς μοντέρνους Έλληνες ποιητές, αλλά αυτή είναι η άποψη μου). Και αν και θέλω να αποφύγω γενικεύσεις πιστεύω ότι αυτό είναι κυρίως χαρακτηριστικό των ποιητριών στην εποχή μας.