"Δείξε μου τον άνθρωπο που ξέρει να αποδίδει στο χρόνο την αξία του, να εκτιμά την κάθε ημέρα, να αντιλαμβάνεται ότι πεθαίνει κάθε στιγμή. Απατώμεθα όταν νομίζουμε ότι ο θάνατος βρίσκεται μπροστά μας. Το μεγαλύτερο μέρος του ήδη παρήλθε. Ό,τι ανήκει στο παρελθόν βρίσκεται στα χέρια του θανάτου.
Κάμε λοιπόν, αγαπητέ μου Λουκίλιε, καθώς γράφεις: γίνε κύριος όλων των ωρών σου. Θα εξαρτάσαι λιγότερο από το αύριο, αν γίνεις κύριος του σήμερα. Όσο αναβάλουμε, η ζωή μας φεύγει. Τίποτε, Λουκίλιέ μου, δεν μας ανήκει. Μόνον ο χρόνος είναι δικός μας. Αυτό είναι το μόνο φευγαλέο και τυχαίο αγαθό που μας χάρισε η φύση. Κι όμως, ο οποιοσδήποτε τρίτος μπορεί να μας το ξοδεύει.
Κάμε λοιπόν, αγαπητέ μου Λουκίλιε, καθώς γράφεις: γίνε κύριος όλων των ωρών σου. Θα εξαρτάσαι λιγότερο από το αύριο, αν γίνεις κύριος του σήμερα. Όσο αναβάλουμε, η ζωή μας φεύγει. Τίποτε, Λουκίλιέ μου, δεν μας ανήκει. Μόνον ο χρόνος είναι δικός μας. Αυτό είναι το μόνο φευγαλέο και τυχαίο αγαθό που μας χάρισε η φύση. Κι όμως, ο οποιοσδήποτε τρίτος μπορεί να μας το ξοδεύει.
Κοίτα πόσο μωροί είναι οι άνθρωποι: θεωρούν ως μεγάλη εξυπηρέτηση τις πλέον ελάχιστες και ευτελείς υπηρεσίες, τις μη αναγκαίες, και νιώθουν υποχρεωμένοι. Αλλά κανείς δεν νιώθει υπόχρεος για τον χρόνο που του χαρίζουμε, ενώ αυτό είναι το μόνο αγαθό που δεν μπορεί να ανταποδώσει ακόμη κι ο πιο ευγνώμων άνθρωπος".
Από τις "Επιστολές στον Λουκίλιο" (Seneca Lucius Annaeus).
Από τις "Επιστολές στον Λουκίλιο" (Seneca Lucius Annaeus).
Σημείωση: Ο πίνακας είναι του Φλαμανδού ζωγράφου Philippe de Champaigne (1602-1674).
.jpg){kind=link}
6 σχόλια:
Όσοι αντιλαμβάνονται και με ευχαριστούν για το χρόνο που μου ανήκε και τους το χάρισα γίνονται κάτι παραπάνω από φίλοι.
Σπάνιο και σοφό.
Καλό σας βράδυ.
Υπέροχο.
Παρελθόν: Οι στάχτες του χρόνου.
Ο χρόνος ως το ακριβότερο αγαθό. Το ανεπίστρεπτο, που εσύ διαλέγςεις το μνήμα. Ζώντας στο τώρα. Το μόνο που κατέχεις. Όχι για πολύ. Και όσα κάνεις, και ο θάνατος τους μαζί, κοστολογείται με το ζύγι όσων δεν τόλμησες.
Καλη νύχτα!
Librarian... γι' αυτούς αξίζει ο χρόνος μας: τους φίλους και τους αγαπημένους μας...
kioy... κι αυτό που μου γράφεις εξίσου υπέροχο!
Καλημέρα!
..Γίνε κύριος των ωρών σου.. άδραξε τη μέρα σου...
Προτροπές θαυμάσιες, αλλά η κύρια αιτία που δεν γινόμαστε κύριοι του χρόνου μας και τον ξοδεύουμε από κι από κει είναι από τη μια η δική μας φτωχότητα, η δική μας αδειοσύνη κι αν δεν είναι έτσι κι έχεις δυνατά πράγματα μέσα σου κι έχεις επιλέξει σωστά, πάλι αναλώνεσαι στην αναζήτηση του αντάξιου φίλου, συντρόφου κ.τ.λ. κι εκεί αν χάνεις το χρόνο σου...
Αγαπητέ/ή Αλμπα... αυτός ο χρόνος είναι τα μόνιμο πρόβλημά μας...
Δημοσίευση σχολίου