Υπάρχει ένας φάρος σε μια προβλήτα ερημική.
Στη ρίζα του ένα λαδί παγκάκι.
Πικρό λαδί, στο χρώμα του καημού.
Ένα μοναχικό παγκάκι σε μια μοναχική προβλήτα
κάτω από τον πιο μοναχικό φάρο του στερεώματος.
Αν τύχει και καθήσει άνθρωπος απελπισμένος
μπορεί ν' ακούσει, στη γλώσσα του τριγμού των ξύλων,
την ιστορία του σπουργίτη που μαράζωσε
'κει δα μπροστά που γίνεται αλάτι το νερό,
και για την πέρκα που έγειρε το πλουμιστό της σώμα
στο βυθό και πέθανε
όταν διαπίστωσαν το τέλειο αδιέξοδο
στον έρωτα πουλιού με ψάρι.
Γιώργος Θεοχάρης
Σημειώσεις: Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή του Γ. Θεοχάρη: "Αμειψισπορά", εκδ. Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λεβαδείας. Ο ίδιος εκδίδει εδώ και 20 χρόνια ένα από τα πιο αξιόλογα λογοτεχνικά περιοδικά, το "Εμβόλιμον". Το εικαστικό θέμα είναι του Georges Seurat με τίτλο: "Το Γηροκομείο και ο Φάρος στο Ονφλέρ", 1886.
5 σχόλια:
Ο Σερά υπήρξε ένας από τους αγαπημένους της εφηβείας μου.Ειδικά με είχε μαγέψει η "Παρέλαση",ένας πίνακας που πάντα θα επιμένω ότι έχει κάτι σκοτεινό,έως και φοβερικό μέσα του.Αρχικά είχα εισπράξει τον πουαντιγισμό ως ένα όμορφο οπτικό παιχνίδι,δίχως όμως να αντιληφθώ τη σοβαρότητα που το παιχνίδι αυτό(ορθότερα,το κάθε αληθινό παιχνίδι) περιέχει.Κατά κάποιον τρόπο αυτά τα κοκκώδη έργα του Σερά μού θυμίζουν τη λογοτεχνία,σαν κάθε στίγμα να είναι μια λέξη,άπειρες μικρές,παλλόμενες μονάδες που ενώνονται παράγοντας σπίθες και λαμπυρισμούς,φτάνοντας ωστόσο στη στερεότητα των μορφών,σχηματίζοντας το μείζον μέσα από τη σύνθεση των ελαχίστων.Πώς οι λέξεις γίνονται γλώσσα,πώς οι ήχοι γίνονται μουσική,αυτό σκέφτομαι κοιτάζοντας έναν πίνακα του Σερά.Τι σχέση έχουν αυτά με το ποίημα της ανάρτησης; Μάλλον καμία!
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση!
Και για μένα κάποια έργα του Σερά, ιδιαίτερα μερικά ασπρόμαυρα σχέδιά του, έχουν κάτι το τρομακτικό.
Σε γενικές γραμμές αυτή η κοκκώδης υφή δίνει ένα μισοονειρικό χαρακτήρα στο θέμα... σαν κάτι που είναι αποτέλεσμα ονειροφαντασίας (βλέπε και το ποίημα) ή εικόνας που έρχεται από το παρελθόν...
Έχω μια πολύ καλή ποιητική του συλλογή , Το ενθύμιο, από τον Καστανιώτη. Τη συγκεκριμένη συλλογή δεν την γνώριζα. Θα προσπαθήσω να τη βρω. Έχω και κάποια Εμβόλιμα. Αυτό που μου έκανε πάντα εντύπωση είναι ότι ως τόπος έκδοσης αναφέρονται τα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας !!
Νίκος Δ.
Νίκο Δ, η Aμειψισπορά είναι εξαιρετική. Έχει βγάλει τελευταία κι ένα ακόμη βιβλίο από τις εκδ. Μελάνι: "Από μνήμης".
Τα Εμβόλιμα βγαίνουν στα Άσπρα Σπίτια γιατί, απ' όσο γνωρίζω, εκεί μένει ο Γ. Θεοχάρης.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΔΙΑΒΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ .
Δημοσίευση σχολίου