"Οι μεγάλες κλεισιάδες του κόσμου των θαυμάτων άνοιξαν και, μες στις τρελές φαντασιώσεις που με παράσυραν στο σκοπό μου, δυο-δυο έπλεαν στα κατάβαθα της ψυχής μου, ατέλειωτες πομπές της φάλαινας και,καταμεσής ολωνών τους,ένα επιβλητικό κουκουλωμένο φάντασμα, σα λόφος από χιόνι στον αέρα."
"Δες τη νησιώτικη πόλη σου, την πόλη των Μανχατιανών, που 'ναι ζωσμένη ολόγυρα με αποβάθρες, όπως τα νησάκια των Ινδιάνων με ύφαλους κοραλένιους -το εμπόριο την κυκλώνει με τον αφρό της κυματωγής του. Δεξιά κι αριστερά, οι δρόμοι σε βγάζουν στο νερό...
Κάνε το γύρο της πόλης ένα ονειρικό κυριακάτικο απόγεμα. Πήγαινε από το Κόρλιρ-Χουκ στο Σέντις-Σλιπ κι από κει, περνώντας τη Χουάιτχολ, βόρεια. Τι βλέπεις; Στυλωμένοι σα σιωπηλοί φρουροί ολόγυρα στην πόλη, στέκουν χιλιάδες άνθρωποι θνητοί, δοσμένοι σε ωκεάνειους ρεμβασμούς. Άλλοι ακουμπώντας στους πασσάλους, άλλοι καθισμένοι στα κεφαλόσκαλα, άλλοι κοιτάζοντας τα παραπέτα των πλοίων από την Κίνα, άλλοι ανεβασμένοι ψηλά στα ξάρτια, σα να προσπαθούν να έχουν μιαν ακόμα καλύτερη θέα της θάλασσας. Αυτοί όμως είναι όλοι στεριανοί, τις καθημερινές είναι κλεισμένοι σε σουβάδες, δέσμιοι σε τεζάκια, καθηλωμένοι σε πάγκους, καρφωμένοι σε γραφεία. Τι συμβαίνει λοιπόν; Χάθηκαν τα πράσινα λιβάδια; Τι γυρεύουν εδώ;"
Σημειώσεις: Τα δύο αποσπάσματα προέρχονται από το θρυλικό Μόμπι-Ντικ, εκδ. Gutenberg σε μετάφραση Α.Κ. Χριστοδούλου. Εδώ κι ένα μήνα περίπου έχω αρχίσει να το διαβάζω αργά και μεθοδικά παράλληλα με το πρωτότυπο. Loomings είναι ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου που μεταφράζεται ως "Αμυδρές γραμμές στο θαλασσινό ορίζοντα"! Η εικονογραφία είναι του μεταφραστή και τη βρήκα στο ιστολόγιο που δημιούργησε πρόσφατα: www.athchrist.blogspot.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου