Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Εις μνήμην...







"Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν ο παππούς, ο θείος, ο μπαμπάς... η μαμά όχι.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είδε τη Ρωσία ως μια υπόσχεση, την Κίνα ως ένα ποίημα, τον κομμουνισμό ως το γήινο παράδεισο.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ένιωθε μόνος.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ο κινηματογράφος το απαιτούσε, το θέατρο το απαιτούσε, η ζωγραφική το ζητούσε, η λογοτεχνία επίσης ... το ζητούσαν όλοι...!
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή: "η ιστορία είναι με το μέρος μας".
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή του το είχαν πει.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν του τα είχανε πει όλα.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή πρώτα...πρώτα...πρώτα ήταν φασίστας.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είχε καταλάβει ότι η Ρωσία πήγαινε σιγά, αλλά θα έφτανε μακριά.

Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν πλούσιος αλλά αγαπούσε το λαό.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή έπινε κρασί και τον συγκινούσαν οι λαϊκές γιορτές.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν τόσο άθεος που χρειαζόταν έναν άλλο Θεό.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν τόσο γοητευμένος από τους εργάτες που ήθελε να είναι ένας από αυτούς.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν άντεχε πια να είναι εργάτης.

Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήθελε αύξηση μισθού.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή η επανάσταση δεν έγινε σήμερα, ίσως ούτε αύριο, αλλά θα γίνει σίγουρα μεθαύριο.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή η αστική τάξη, το προλεταριάτο, η ταξική πάλη...
Κάποιος ήταν κομμουνιστής για να θυμώσει τον πατέρα του.
Kάποιος ήταν κομμουνιστής λόγω μόδας, κάποιος λόγω αρχών και κάποιος από απογοήτευση.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήθελε να κρατικοποιήσει τα πάντα.

Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είχε ανταλλάξει το διαλεκτικό υλισμό με το κατά Λένιν Ευαγγέλιο.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν πεπεισμένος ότι έχει πίσω του την εργατική τάξη.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ήταν πιο κομμουνιστής απ' τους άλλους.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή υπήρχε το μεγάλο κομμουνιστικό κόμμα.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής παρόλο που υπήρχε το Μεγάλο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είχαμε το χειρότερο σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή χειρότερο κράτος από το δικό μας, είναι μόνο η Ουγκάντα.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν άντεχε πια σαράντα χρόνια κυβερνήσεις Χριστιανοδημοκρατών ανίκανων και μαφιόζων.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή οποιοσδήποτε πήγαινε κόντρα, ήταν κομμουνιστής.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή δεν άντεχε πια εκείνο το βρώμικο πράγμα που επιμέναμε να αποκαλούμε δημοκρατία.
Κάποιος πίστευε ότι είναι κομμουνιστής, και ίσως να ήταν κάτι άλλο.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή ονειρευόταν μια άλλη ελευθερία από την αμερικάνικη.
Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή πίστευε ότι μπορεί να είναι ζωντανός και ευτυχισμένος μόνο εάν ήταν και οι άλλοι.






Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή είχε ανάγκη από μια ώθηση προς κάτι νέο, επειδή ένιωθε την ανάγκη για μια διαφορετική ηθική. Επειδή ήταν ίσως μόνο μια δύναμη, ένα πέταγμα, ένα όνειρο, ήταν μόνο μια παρόρμηση, μια επιθυμία να αλλάξει τα πράγματα, να αλλάξει τη ζωή. Ναι, κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή με την συνεχή αυτή ώθηση, ο καθένας ήταν κάτι παραπάνω από τον εαυτό του. Ήταν σαν... δύο άτομα σε ένα. Από τη μία πλευρά, η προσωπική καθημερινή κόπωση και από την άλλη η αίσθηση του να ανήκεις σε μια φυλή που θέλει να απογειωθεί για ν' αλλάξει πραγματικά τη ζωή! Όχι. Καθόλου θλίψη. Ίσως ακόμα και τότε, πολλοί να είχαν ανοίξει τα φτερά χωρίς να είναι ικανοί να πετάξουν... Σαν υποθετικοί γλάροι. Και τώρα; Ακόμη και τώρα που νιώθω σαν δύο. Από τη μία πλευρά ο άνθρωπος δουλοπρεπής προβάλλεται μέσα απ' την αθλιότητα της καθημερινής του επιβίωσης κι από την άλλη ο γλάρος, που δεν έχει καν την πρόθεση να πετάξει πια, γιατί το όνειρο έχει πλέον σακατευτεί. Δύο δυστυχίες σε ένα μόνο σώμα."











Σημειώσεις: Η ελεγεία είναι του Giorgio Gaber (1939-2003), με τίτλο: "Qualcuno era comunista". Μπορεί να απολαύσει κανείς τη μοναδική του ερμηνεία στο youtube. Έχω αφαιρέσει λίγες μόνο προτάσεις που αφορούν στην ιταλική επικαιρότητα. Η πρώτη εικόνα είναι έργο του Rothko, η δεύτερη, φωτογραφία του Giorgio από παράσταση teatro canzone, είδος στο οποίο διέπρεψε, και η τρίτη, ένας από τους αγαπημένους μου πίνακες: "Sea and rain" (1865), του James Whistler.



6 σχόλια:

ο κυριος αμ είπε...

Συγχαρητήρια !

και για το σύνολο των σημειώσεων σας , αλλά και για το σημερινό σας .

Ανώνυμος είπε...

Kάποιος ή Οποιοσδήποτε; "ήτανε ...

ναυτίλος είπε...

Αγαπητέ κύριε Αμ, σας ευχαριστώ.

ναυτίλος είπε...

GBatz, θάλεγα "κάποιος"... ωστόσο πολλά "εγώ" θα μπορούσαν να μπουν στη θέση του...

Pellegrina είπε...

Δεν ειμαι κομμουνίστρια, επειδή δεν μπορώ να πω στον άλλον πιο ειναι "το καλό του"

Δεν ειμαι κομμουνίστρια, επειδή δεν θελω να χυθεί ουτε σταγόνα αίμα'για το σκοπό μου",

Δεν ειμαι κομμουνίστρια,επειδή οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν ειναι (κι αυτό ειναι νομίζω ήδη αρκετα κομμουνιστικό.)

Δεν ειμαι κομμουνίστρια, επειδή ο κομμουνισμός μπορεί να υπαρξει μονο αν ΟΛΟΙ το θελήσουν

Ανώνυμος είπε...

πάντα υπάρχουν λόγοι
για να δικαιολογεί κανείς
τις πράξεις του

το θέμα είναι να κρατήσουμε τα φτερά μας αλώβητα
τις ελπίδες μας ζωντανές
και να μην πάψουμε να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη θέση σε τούτο τον κόσμο

καλό απόγευμα