Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Τα αναγνώσματα του 2014

Μέρος Β΄: Ελληνική λογοτεχνία


1. Αλέξανδρος Στεφανίδης: Το χάδι, εκδ. Άγρα. Αφηγήματα γύρω από την παιδική και εφηβική ηλικία του συγγραφέα. Ελλειπτική και λιτή αφήγηση. Το καλύτερο από τα τρία αυτοβιογραφικά βιβλία που διάβασα το 2014 και αφορούσε τις σχέσεις του αφηγητή με τη μητέρα του. (15/20)
 
2. Κωνσταντίνος Τζαμιώτης: Η συνάντηση, εκδ. Ίνδικτος. Μια καλογραμμένη νουβέλα. Η πρώτη, αν δεν απατώμαι, του συγγραφέα. Εμφανείς οι κεντροευρωπαϊκές επιρροές. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να έχει γραφτεί στις αρχές του εικοστού αιώνα από έναν γνωστό Ούγγρο ή Αυστριακό δημιουργό. (15/20)
 
3. Ανδρέας Εμπειρίκος: Ταξίδι στη Ρωσία, εκδ. Άγρα. Το διάβασα πηγαίνοντας στη Μόσχα. Ενδιαφέρον ημερολόγιο ταξιδιού εμπλουτισμένο με έξοχες φωτογραφίες του συγγραφέα σε μια θαυμάσια έκδοση.
 
 
 
 
4. Αλέξανδρος Κυπριώτης: Μ' ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι, εκδ. Ίνδικτος. Μια αξιόλογη συλλογή διηγημάτων. Ανάμεσά τους υπάρχουν κάποια εξαιρετικά! (15/20)
 
5. Γιάννης Αστερής: Νουθεσία ημιόνου, εκδ. Ίνδικτος. Από τα πιο καλά ελληνικά μυθιστορήματα που διάβασα μέσα στο 2014! Ο Αστερής είναι ταλαντούχος και γράφει με τόλμη. Πρωτότυπο το θέμα αλλά και έξοχη η γραφή του! Εμφανής η επιρροή του Μπέρνχαρντ. (16/20)
 
6. Χάρης Βλαβιανός: το αίμα νερό, εκδ. Πατάκης. Μέσα από την κλειδαρότρυπα παρακολουθούμε στιγμιότυπα από τη ζωή του συγγραφέα και τη σχέση του με τους γονείς του. Διαβάζεται με ενδιαφέρον αλλά δε νομίζω ότι επιτυγχάνει τους φιλόδοξους στόχους του. (13/20)
 
 
 
 
7. Αύγουστος Κορτώ: Το βιβλίο της Κατερίνας, εκδ. Πατάκης. Το πιο αδύναμο βιβλίο του '14. Ξεκινάει καλά και παραμένει ενδιαφέρον έως το πρώτο 1/3. Υπήρξαν μάλιστα κάποιες ιδιαίτερα ξεκαρδιστικές σκηνές. Μετά όμως (από την εγκυμοσύνη της Κατερίνας) γίνεται τόσο ρηχό και μέτριο που μετά δυσκολίας το ολοκλήρωσα. Ήταν το πρώτο βιβλίο του Κορτώ που διάβασα... Αναμφίβολα πρόκειται περί λογοτεχνίας. Ο Κορτώ δεν είναι ούτε Δημουλίδου ούτε Μαντά ούτε Νταν Μπράουν, τους οποίους δεν θεωρώ λογοτέχνες. Μόνο που το μυθιστόρημά του είναι αυτό που εγώ αποκαλώ μέτρια λογοτεχνία... (10/20)
 
8. Γεώργιος Δροσίνης: Έρση, εκδ. Ίνδικτος. Το διάβασα για να μπορέσω να προσεγγίσω πιο ολοκληρωμένα το γνωστό μυθιστόρημα του Πεντζίκη. Ένα πολύ δημοφιλές έργο της εποχής κατά την οποία γράφτηκε. Εντελώς παρωχημένο σήμερα αλλά ωστόσο παραμένει καλογραμμένο. (13/20)
 
 
 
9. Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης: Το μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης, εκδ. Άγρα. Ένα "μοντέρνο" ελληνικό μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από αντίστοιχα ευρωπαϊκά του εικοστού αιώνα. Αυστηρά για τους εραστές της λογοτεχνίας και μόνο γι' αυτούς! Γι' αυτούς που δεν φείδονται χρόνου και κόπων προκειμένου να αναμετρηθούν και στη συνέχεια να απολαύσουν ένα σημαντικό κείμενο της νεοελληνικής λογοτεχνίας. (18/20)
Πολύ καλή η μελέτη του Αντώνη Ζέρβα στο βιβλίο του: Επισκέψεις 2 (εκδ. Ίνδικτος) με τίτλο: "Από την κυρία Έρση του Πεντζίκη στην Έρση του Δροσίνη". Ό,τι πιο διαφωτιστικό διάβασα για το δύσκολο βιβλίο του Πεντζίκη.
 
 
 
10. Γιώργος Σεφέρης: Οι ώρες της "Κυρίας Έρσης, εκδ. Ερμής. Mια βιωματική ανάγνωση του έργου από τον ποιητή.
 
11. Ζήσιμος Λορεντζάτος: Στου τιμονιού το αυλάκι, εκδ. Δόμος. Ένα πολύ φιλόδοξο έργο. Εάν ο Λορεντζάτος, σε πολλά σημεία του, δεν κουνούσε το δάχτυλό του προς τους αναγνώστες του προσπαθώντας να διδάξει "ήθος", θα μιλάγαμε για ένα μικρό αριστούργημα. (17/20)
 
"... με μια ομορφιά και μια ποιότητα στεριάς και θάλασσας που μου είναι αδύνατο να τα περιγράψω, όχι γιατί δε θα μπορούσα, κουτσά στραβά, να το καταπιαστώ με κάποιο μέτριο ή έστω ανεχτό αποτέλεσμα, όχι γιατί δε σέβομαι αρκετά τη γραφή, αλλά γιατί σέβομαι πολύ περισσότερο τη ζωή και πιστεύω πως η ουσία της πιάνεται πάντα με το ζήσιμο και ποτέ με το γράψιμο. Με το γράψιμο αναμασάς μοναχά τα φλούδια της ζωής".
 
12. Ασημάκης Πανσέληνος: Τότε που ζούσαμε, εκδ. Κέδρος. Πρόκειται για τη δεύτερη ανάγνωση που έγινε με αφορμή την επανέκδοση του έργου από το Μεταίχμιο. Η πρώτη είχε γίνει στα μέσα της δεκαετίας του '80 και με είχε ενθουσιάσει. Τώρα φάνηκε κάπως η ηλικία του. Παραμένει ωστόσο ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο. (16/20)
 
13. Κάρολος Τσίζεκ: Η λιμνοθάλασσα της Γεωργικής Σχολής και άλλες αφηγήσεις, εκδ. Κίχλη. Εξαίρετη έκδοση, όπως άλλωστε όλες της Κίχλης. Ο Tσίζεκ στα αφηγήματά του συνδυάζει αριστοτεχνικά τη δημιουργικότητα του λογοτέχνη και του ζωγράφου με τη βαθιά αίσθηση του χρόνου που τον διακατέχει. Η πληθώρα των εικόνων, των παραπομπών, των παρεκβάσεων, ακόμα και η "κακομεταχείριση" του χρόνου, που διαταράσσουν την αφηγηματική ροή φέρνοντας στο νου μου την τεχνική του κολάζ, χαρίζουν μια αναπάντεχη συνοχή στα πεζά του. (17/20)
 
 
 
 
14. Γιώργος Μητάς: Ιστορίες του Χαλ, εκδ. Κίχλη. Αν και τα θέματα δεν είναι πρωτότυπα, ωστόσο ο Μητάς, με όχημα την έξοχη γραφή του, καταφέρνει να δημιουργήσει μια θαυμάσια απεικόνιση της ατμόσφαιρας της πόλης του Γιόρκσαϊρ (σπάνια ένας συγγραφέας με κάνει να νιώθω ότι βρίσκομαι και περπατώ στην πόλη που περιγράφει ακόμα και για μεγάλο διάστημα μετά το πέρας της ανάγνωσης) και να αναπτύξει αξιοσημείωτους χαρακτήρες. (15/20)
 
15. Θανάσης Βαλτινός: Ορθοκωστά, εκδ. Άγρα. Το βιβλίο το διάβασα με αφορμή μια εκδρομή στον Πάρνωνα και μια συνάντηση με τον συγγραφέα. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας. (19/20)
Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης διάβασα από την πολύ ωραία έκδοση Αιγαίον (2003), αφιερωμένη στον Βαλτινό, όλες τις κριτικές της εποχής κατά την οποία εκδόθηκε. Εξαιρετικές οι κριτικές του Δημήτρη Ραυτόπουλου και της Τζίνας Πολίτη.
 
 
 
 
16. Μάκης Τσίτας: Μάρτυς μου ο Θεός, εκδ. Κίχλη. Ένα ευφάνταστο και καλογραμμένο μυθιστόρημα. Ο Χρυσοβαλάντης ένας αξιομνημόνευτος χαρακτήρας φορτωμένος με όλα τα κακά της σύγχρονης ελληνικής παθογένειας. Αν ο Τσίτας μπορούσε να δαμάσει και να ελέγξει καλύτερα το υλικό που είχε συσσωρεύσει για τον ήρωά του, θα μίλαγα για ένα εξαιρετικό έργο. Κατά τη γνώμη μου μια νουβέλα 100 σελίδων ή ένας θεατρικός μονόλογος θα ήταν η ιδανική μορφή για το υλικό του. Το μυθιστόρημα των 260 σελίδων ξεπερνά δυνατότητές του. (15/20)
 
 
 
 
17. Λουκάς Κούσουλας: Και μόνος και μετά πολλών ή όπως όπως..., εκδ. Γαβριηλίδης . Μια συλλογή πεζών, σχεδόν ημερολογιακών καταγραφών, κυρίως για τη λογοτεχνία, που διαβάζονται με πολύ ενδιαφέρον. (14/20)
 
Διάβασα φέτος και τρεις αξιόλογες καινούριες ποιητικές συλλογές:
 
18. Κώστας Καναβούρης: Έσπασε, εκδ. Μελάνι. Μια εξαιρετική συλλογή ολιγόστιχων ποιημάτων.
 
"Φθορά: ο εθισμός στη θνητότητα"
 
19. Δώρα Κασκάλη: Ανταλλακτήριο ηδονών, εκδ. Σαιξπηρικόν. Μια όμορφη έκδοση με εξαιρετικά ερωτικά ποιήματα. Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.
 
20. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος: Γράμματα σ' έναν πολύ νέο ποιητή, εκδ. Πόλις. Ο Γιαννακόπουλος έχει θητεύσει δημιουργικά στο "πλάι" του Μπουκόφσκι και του Κάρβερ. Η συλλογή περιέχει μερικά θαυμάσια ποιήματα.
 
 
ΥΓ: Θα ακολουθήσει λίστα με τα μη λογοτεχνικά βιβλία του 2014...
 
 

2 σχόλια:

Πάπισσα Ιωάννα είπε...

Καλή χρονιά.
Πολύ καλά τα αναγνώσματά-σου.
Κι επειδή πρέπει να μετράει η ποιότητα και όχι η ποσότητα,
η διαχρονική οπτική και όχι η συγχρονική,
η ευρεία ματιά και όχι η στενή,
εύχομαι και το 2015 να αποστάξει λίγα ή πολλά, πάντως καλά, μεστά, συγκλονιστικά, ζεστά και ανατρεπτικά βιβλία στην δεξαμενή-σου.
Και φυσικά ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Πατριάρχης Φώτιος

ναυτίλος είπε...

Καλή χρονιά και σε σένα! Πάντα γερός και δημιουργικός!