Μια εξαιρετική νουβέλα του Λεσκώφ που ενέπνευσε τρεις σκηνοθέτες κινηματογράφου και έναν συνθέτη μιας αριστουργηματικής όπερας. Ο Λεσκώφ ένας σημαντικός Ρώσος συγγραφέας, που σύμφωνα με τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο οποίος έχει γράψει ένα από τα πιο διάσημα δοκίμιά του για το έργο του ("O αφηγητής" που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Λεβιάθαν), "συνδυάζει το βαθύ θρησκευτικό πνέυμα με τη γοητεία για το έγκλημα, τη ζωηρή φαντασία με την αποκαλυπτική γνώση για άγνωστες πτυχές της ρωσικής ψυχής".
Αξίζει να διαβάσει κανείς το βιβλίο αυτό παράλληλα με το λιμπρέτο της όπερας του Σοστακόβιτς για να διαπιστώσει πόσο σπουδαία είναι η διασκευή και ποια κατεύθυνση έδωσαν ο συνθέτης με τον λιμπρετίστα στο δικό τους έργο.
Δυστυχώς, ο πολυγραφότατος Ρώσος συγγραφέας παραμένει σχετικά άγνωστος στη χώρα μας. Η παραπάνω έκδοση είναι εξαντλημένη αλλά κυκλοφορεί μια άλλη από Ροές σε μετάφραση Άννας Ραδίτσα. Προτίμησα να διαβάσω αυτή που είχα από παλιά στη βιβλιοθήκη μου γιατί πιστεύω ότι η Σίνου πρέπει να είναι καλή μεταφράστρια. Διαβάζοντας παράλληλα και την αγγλική μετάφραση (Richard Pevear & Larissa Volokhonsky) έχω την αίσθηση ότι δεν είχα άδικο. Επίσης, κυκλοφορούν τρία διηγήματά του πάλι από Ροές ("Λευκός αετός" σε μετάφραση Γαλανοπούλου) και ο "Ζερβοχέρης", που από πολλούς θεωρείται το αριστούργημά του, σε δίγλωσση έκδοση (μετάφραση Ιοκάστης Καμμένου) από εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου