Η γραφομηχανούλα

Ζίγκφριντ Κρακάουερ: "Η γραφομηχανούλα"!
'Ενα λιλιπούτειο βιβλίο, που όμως αξίζει για πολλούς λόγους να αποκτήσει κανείς:
Α. Πρόκειται για ένα βιβλίο κόσμημα. Ένα χάρμα οφθαλμών καμωμένο με το μεράκι των εκδόσεων Κίχλη και προσεγμένο στην κάθε του λεπτομέρεια: Από τα υπέροχα έγχρωμα σχέδια της Evi Tsaknia, τα αυτιά με τις φωτογραφίες των συγγραφέων και τα κόκκινα εσώφυλλα έως την ποιότητα του χαρτιού και τη γραμματοσειρά.
Β. Για το εξαιρετικό διήγημα του Κρακάουερ:
"Από την πρώτη στιγμή αγάπησα τη μηχανή για την τελειότητά της. Είναι χαριτωμένα καμωμένη, πανάλαφρη και αστράφτει στο σκοτάδι. Το σύστημα των στοιχειοφόρων ράβδων είναι λεπτεπίλεπτο σαν τα πόδια των φλαμίνγκο..."
Γ. Για τις επιστολές και το ποίημα του Νίτσε, που έγραψε στα τελευταία του χρόνια στην περίφημη γραφόσφαιρά του και το πώς αυτά συνδυάζονται τόσο ταιριαστά με το παραπάνω διήγημα.
Δ. Για το δοκίμιο-εισαγωγή του Νικήτα Σινιόσογλου. Θα άξιζε να πάρει κανείς το βιβλιαράκι για να διαβάσει και μόνον αυτό!

Πολλοί πάλι θα με πουν φετιχιστή του βιβλίου και ίσως μάλιστα να με παρομοιάσουν με τον πρωταγωνιστή της "Γραφομηχανούλας" αλλά επιμένω να ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι ένα βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο στο πνεύμα αλλά και σε όλες τις αισθήσεις μας: ότι έχει τη δική του ομορφιά, τη δική του μυρουδιά, ότι μπορούμε να το χαϊδεύουμε σχεδόν ερωτικά και τελικά αυτό το άψυχο αντικείμενο ζώντας για χρόνια στο πλάι μας και γερνώντας μαζί μας, να φτάνει στο σημείο να αποκτά τη δική του προσωπικότητα...