Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Μιχάλης Μακρόπουλος: Μαύρο νερό

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.


Γενέθλιος τόπος
Πατρίδα των απόντων.
Οι φράχτες
κ' οι φωλιές των βράχων
κρατούν ακόμα βογγητά.
Ο χρόνος μετριέται
με Ψυχοσάββατα.
(Χρήστος Μπράβος)
Σπάνια η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία μου προσφέρει τόσο μεγάλη απόλαυση. Σε μια εποχή που τα περισσότερα βιβλία της τρέχουσας εκδοτικής παραγωγής, αν και μετριότατα, εκθειάζονται ως αριστουργήματα ή τουλάχιστον ως εξαιρετικά, βιβλία σαν το "Μαύρο νερό" ενδέχεται να περάσουν απαρατήρητα. Πιθανόν να μην το αγόραζα, αν δεν τύχαινε ένα βράδυ να χρειαστεί να περιμένω ένα τέταρτο την Χρυσάνθη στο γνωστό βιβλιοκαφέ και να διαβάσω λίγες σελίδες.
Ο Μιχάλης Μακρόπουλος επιτελεί έναν άθλο με αυτό το ολιγοσέλιδο βιβλίο. Ο λόγος του είναι λιτός, καίριος, πελεκημένος από σχεδόν τέλεια λειασμένες φράσεις. Με λίγες λέξεις αναλύονται ενέργειες και συναισθήματα μιας ολόκληρης μέρας, μιας ολόκληρης ζωής. Περιεχόμενο και μορφή δένουν σε ένα συμπαγές, αρμονικό σύνολο, δίνοντάς μας ένα σπουδαίο πεζογράφημα. Πίσω από κάθε εικόνα κρύβονται ένα σωρό άλλες που κάνουν τον αναγνώστη να συμμετέχει ενεργά στη γραφή του. Έλεγε κάπου ο Τάκης Σινόπουλος πως είναι "μεγάλη η τέχνη να μην μπουκώνεις τον αναγνώστη, να μη λες πολλά, να κρύβεις..."

Δεν υπάρχουν σχόλια: