Δεν υπήρξα ποτέ θαυμαστής του Ιουλίου Βερν. Ίσως γιατί στην πρώιμη εφηβεία μου, οπότε και θα έπρεπε να τον λατρέψω, διάβαζα έργα του παράλληλα με βιπεράκια του Τζέημς Τσαίηζ. Κι έτσι, οι περιπέτειες του Μιχαήλ Στρογκώφ ή του Κάπτεν Νέμο μου φαίνονταν σχετικά αφελείς. Ωστόσο, ενδέχεται να του οφείλω τη λατρεία μου για τη γεωγραφία, καθώς άνοιγα με μανία τους άτλαντες για να ανακαλύψω το Ιρκούτσκ, την Καλκούτα και τη Γιοκοχάμα.
Το λιλιπούτειο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε ο νεοφώτιστος εκδοτικός οίκος,
Στιγμός Βιβλία
, μεταφρασμένο από την Μαρία Παπαδήμα, είναι ένα έξοχο αφήγημα του ώριμου Βερν, που ανακαλεί τις παιδικές του αναμνήσεις στην πόλη που μεγάλωσε, στη Νάντη, στις όχθες του Λίγηρα. Πρόκειται για μια προσωπική του εξομολόγηση, που όμως περιέχει και μια μικρή αλλά θαυμάσια ιστορία, τριών σελίδων, ενός ναυαγίου, φανταστική ή όχι -ποιος ξέρει! Σα να μην μπορούσε ο συγγραφέας να συγκρατηθεί και, ακόμη και σε ένα κείμενο σαν αυτό, πρόσθεσε μια ακόμη περιπέτεια, που όμως το κάνει ακόμη ωραιότερο..."Αποστολή μου ήταν να περιγράψω τη γη ολόκληρη, τον κόσμο ολόκληρο, με τη μορφή μυθιστορήματος, επινοώντας περιπέτειες ιδιαίτερες για κάθε χώρα, δημιουργώντας ήρωες ιδιαίτερους που να εντάσσονται απόλυτα στο περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται η δράση. Ναι! Όμως ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος και η ζωή πολύ σύντομη!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου