Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Φραντς Κάφκα (1883 - 1924)




20
Λεοπαρδάλεις εισβάλλουν στο ναό, και πίνουνε τον αγιασμό. Ξανά και ξανά και ξανά αυτό. Τόσο που στο τέλος το έχεις κατά νου από πριν, και μέρος της τελετής το κάνεις.

16
Ένα κλουβί βγήκε νά 'βρει ένα πουλί.

24
Καλοτυχία να καταλάβεις ότι το έδαφος όπου πατάς δεν γίνεται μεγαλύτερο να είναι απ' όσο τα δύο πόδια σου καλύπτουν.

43
Στην αυλή ακόμα παίζουν τα λαγωνικά, αλλά η λεία τους δεν θα γλιτώσει, όσο γοργά κι αν τρέχει ήδη μέσα στο δάσος.

47
Τους είπαν να διαλέξουν αν θέλουν να γίνουν βασιλιάδες ή αγγελιαφόροι βασιλιάδων. Όπως τα παιδιά θέλησαν όλοι να γίνουν αγγελιαφόροι. Γι' αυτό υπάρχουν μονάχα αγγελιαφόροι, που τρέχουν ολόγυρα στον κόσμο και, μιας που δεν υπάρχουν διόλου βασιλιάδες, φωνάζουν ο ένας στον άλλον τα ακατανόητα μηνύματά τους. Ευχαρίστως θα έδιναν ένα τέλος στην ελεεινή ζωή τους, αλλά δεν το τολμούν να παραβούν τον όρκο της υποταγής τους.





Σημείωση: Οι παραπάνω αφορισμοί έχουν επιλεγεί από τους ''Αφορισμούς" του Φ. Κάφκα, εκδ. Ερατώ, σε μετάφραση Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη. Ο πίνακας είναι του Αχιλλέα Δρούγκα (Σε αναζήτηση του Διονύσου). Το σκίτσο με την υπογραφή είναι από την ταινία "Kafka" (1991) του Στήβεν Σόντερμπεργκ με τον Τζέρεμυ Άιρονς στον ομώνυμο ρόλο.

12 σχόλια:

Roadartist είπε...

Καλημέρα. Δεν έχω διαβάσει τους Αφορισμούς. Το 47 μου άρεσε πολύ.

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Ο τρισμέγιστος Κάφκα, με τους υπέροχους συμβολικούς του μύθους, μετέφερε την αγωνία του για το ουσιαστικό, το ουσιαστικό που υπήρχε γύρω του.
Μας έδειξε ότι μπορεί να υπάρχει «ρεαλισμός», χωρίς «αληθοφάνεια»...

Ανώνυμος είπε...

ο τελευταίος αφορισμός με τάραξε,όλοι αγγελιαφόροι της ζωής μας, βασιλιάδες της,αμφιβάλλω.

τη Ρόζα δεν την πρόλαβα,δεν πειράζει..εμείς θα τα πούμε το καλοκαίρι και δια ζώσης!

σας χαιρετώ,Αλέξη και Χρυσάνθη.

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...

Κι εμένα μου κινεί το ενδιαφέρον ο αφορισμός 47.

Το μοτίβο του αποφασισμένου/ορκισμένου πιστού αγγελιαφόρου, που διατρέχει τον κόσμο μεταδίδοντας ακατανόητα μηνύματα από ανύπαρκτους βασιλιάδες είναι μια παραστατική εκδοχή της Καφκικής αποξένωσης.
Δεν γνωρίζω αν προηγείται σαν ιδέα ή έπεται αυτού της μορφής του πιστού αγγελιαφόρου που γονατίζει στη νεκρική κλίνη του βασιλιά για να ακούσει το τελευταίο μήνυμα που έχει να του πει και κατόπιν διασχίζει όλη τη χώρα – μια μυθιστορηματική Κίνα εν προκειμένω, μια και αυτό αναφέρεται στο διήγημα του Κάφκα Το Σινικό Τείχος – και μεταδίδει απ’ άκρου εις άκρον και όσο περνά ο καιρός το μήνυμα ενός νεκρού – ανύπαρκτου δηλαδή βασιλιά. Μια όψη της αποξένωσης λοιπόν (μήνυμα χωρίς ή με χαμένο νόημα αλλά με πολλούς πιστούς αναμεταδότες) στην οποία από ότι φαίνεται ο Κάφκα επανέρχεται .

ναυτίλος είπε...

προς roadartist, Barouak...
Πράγματι οι αφορισμοί είναι εξαιρετικοί όπως και ό,τι άλλο έχει γράψει ο Κάφκα.

ναυτίλος είπε...

Προς nyxterino ...
Ο τελευταίος αφορισμός μας κέρδισε όλους.
Ανυπομονούμε να τα πούμε από κοντά στη Σκόπελο!

ναυτίλος είπε...

Προς Πόλυ...κι εγώ αγγελιαφόρος νιώθω... τι άλλο είναι τα μπλογκ μας; Τρέχουμε ολόγυρα στο διαδίκτυο προσπαθώντας να μεταδώσουμε τα μηνύματά μας... βέβαια ελπίζουμε κι αισιοδοξούμε να μην είναι πάντα ακατανόητα...

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Eίμαι στην κεντρική ευρώπη (τώρα Βουδαπέστη)
Μερικοί εσωτερικοί κοινόχρηστοι σε απίστευτα φθαρμένα κτίρια θυμίζουν Κάφκα. Ωστόσο ο Κάφκα είναι ένας παρατηρούμενος που δεν δυναστεύεται από τον παρατηρητή του.
Καληνύχτα
από τη θλιβερή βουδαπέστη
και το καφέ Λούκατς!
βαγγέλης ι.

βαγγελης ιντζιδης είπε...

κοίτα το ενδιαφέρον
ήθελα να πω πως Ο Κάφκα είναι ένας παρατηρούμενος που δυναστεύεται από τον παρατήρητή του (και βγήκε το δεν δυναστεύεται). Κι όμως η δυναστεία είναι η ίδια η γραφή
β.ι.

ναυτίλος είπε...

Βαγγέλη, γιατί θλιβερή η Βουδαπέστη; Είχαμε πάει το 1989 για μήνα του μέλιτος κι ήταν πανέμορφη. Θυμάμαι το πανέμορφο νησάκι της Μαργαρίτας, ένα παραδοσιακό ταβερνάκι με τοιχογραφίες των αποστόλων (Apostolok) και ένα υπέροχο εστιατόριο το Gundel. Βέβαια μιλάω για μια εποχή που η Βάτσι ούτσα δεν είχε παρά μόνο βιβλιοπωλεία, παλαιοπωλεία και καφέ.
Να περνάς καλά!

βαγγελης ιντζιδης είπε...

Αν και θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη θέμα η Βουδαπέστη (μια μη-λαμπερή πόλη κατ΄εμέ με τώρα τελευταία(;)αυγά φιδιών στους δρόμους της) το θέμα είναι
η σχέση παρατηρητή και παρατηρούμενου στην καφκική γραφή
β.ι.

ναυτίλος είπε...

Προς βαγγέλη... δεν είναι τυχαία η παρουσία των αυγών του φιδιού στην κεντρική Ευρώπη με το έργο του Κάφκα που γράφτηκε περίπου στην ίδια περιοχή...
Όσο για τον Κάφκα λίγο υπομονή και θα τα πούμε στις επόμενες αναρτήσεις μου.