Προσωπικό
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.
Επειδή σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως σαν καθετί που ανασαίνει.
Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα 'μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ' αρχίζαμε
απ' το άλφα.
Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.
Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς
και δυσκολότερο ν' αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να 'ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ' αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά - έτσι κι αλλιώς -
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.
Σημείωση: Το ποίημα (απόσπασμα) είναι του Μιχάλη Γκανά από τη συλλογή του "Γυάλινα Γιάννενα", εκδ. Καστανιώτης. Στη φωτογραφία: το ήμισυ του "Ναυτίλου" , το καλοκαίρι του 2008, στη Σκόπελο. Η ανάρτηση έγινε βέβαια από το έτερον ήμισυ του "Ναυτίλου".
13 σχόλια:
Η τέχνη της αγάπης,δύσκολη τέχνη,το χαμόγελο όμως της φωτογραφίας μου φάνηκε ότι απαντά στη δυσκολία ..
χαίρομαι που γνωρίζω το "ήμισυ" του ναυτίλου και δη μέσω ..Σκοπέλου!
ελπίζω να σας δω και τους δυο από κοντά!
θαυμάσια η προσφορά και ευχαριστούμε που την μοιράζεστε και μαζί μας
Βαγγέλης
Στη Χρυσάνθη που αυτή τη φορά δεν επιμελήθηκε αλλά «ήταν» η εικόνα.
I would not paint -- a picture --
I'd rather be the One
Its bright impossibility
To dwell -- delicious -- on --
And wonder how the fingers feel
Whose rare -- celestial -- stir --
Evokes so sweet a Torment --
Such sumptuous -- Despair --
Από το "I would not paint a picture" της Emily Dickinson
Τι συγκινητικό...Υπέροχο!Αυτά τα μάτια όμως και το ξεχωριστό χαμόγελό σας...Αυτά,τα μαρτυρούν όλα!!!
Καλό βράδυ...
Είναι παράξενο, αλλά κάπως έτσι σε φανταζόμουν Χρυσάνθη, όσο αφορά τη φωτογραφία, τα μαλλιά, το χαμόγελο και τα λαμπερά μάτια.
Εκπληκτικό το ποίημα για τα "έτερα ήμίσεα", μου'ρθαν δάκρυα... όσο να' ναι όλοι έχουμε ή ποθούμε το άλλο μισό... ναι ναι, να' μαστε σκλάβοι της αγάπης
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας. Η ανάρτηση ήταν μια έκπληξη και για τη Χρυσάνθη, που ανύποπτη μπήκε το πρωί της Κυριακής στο μπλογκ για να βρεθεί μπροστά στη φωτογραφία της.
Αλέξης
Αλέξη, η Χρυσάνθη γιορτάζει τα χριστούγεννα ή στις 18 Μάρτη; Γιατί στο "Today", το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο γράφει για αυτή τη γιορτή. Ένας φίλος μου όμως γιορτάζει την κόρη του τα χριστούγεννα. Μια και ανάρτησες αυτό το θαυμάσιο ποίημα, δεν μπορώ παρά να πω χρόνια πολλά. Η γυναίκα σου πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένη μαζί σου. Και, όπως ξέρεις, ή όπως μπορείς να φανταστείς, ανήκει στις εξαιρέσεις, και όχι στον κανόνα. Καλή βδομάδα.
Λογικά όμως τώρα περιμένουμε και το αντίστροφο!
Αλέξη, δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο πρώτο σχόλιό σου στο μπλογκ μας που ήταν σχετικά με μια φράση του Μπομπέν, με ρωτούσες λεπτομέρειες για να την πεις στην Χρυσάνθη! Υπέροχο είναι! Υπέροχο όλο αυτό! Καλημέρα, σας γλυκοφιλώ και τους δυο!
ομορφοι στίχοι.. μα ακόμη πιό ομορφο ,το συναίσθημα που περιγράφουν και που σας συντροφεύει.είθε για πάντα.
Προς Μπάμπη... σ' ευχαριστώ για τα χρόνια πολλά. Πάντως γιορτάζει τα χριστούγεννα
Προς κόκκινη κίσσα ...σ'ευχαριστώ για τις ευχές.
Προς alef... Πού το θυμήθηκες; Ήταν το πρώτο σχόλιο που έκανα σε μπλογκ πριν από 14 μήνες.
Προς πελεγκρίνα... δε νομίζω ότι θάκανε προσωπική ανάρτηση...
Πολύ συγκινητική ανάρτηση και φαίνεται αληθινή κι αυτό έχει σημασία.
(Και από αγαπημένη συλλογή)
Δημοσίευση σχολίου