Νύχτα μπήκα από την κερκόπορτα
κατάκτησα την πόλη, την εκούρσεψα
κάρφωσα το κοντάρι της σημαίας μου
στο δονούμενο χώμα της κι είπα:
"Τούτο το κάστρο είναι πια δικό μου!"
Και το πρωί στο φως του ήλιου είδα
πως ήμουνα στη μέση μιας ερήμου
μονάχος με τον ίσκιο μου.
Σημείωση: Το ποίημα ανήκει στη συλλογή " Στ' ακρωτήρια της ύπαρξης" , εκδ. Γαβριηλίδης, 2003.Ο πίνακας είναι έργο του Πάουλ Κλέε , "Ο Κατακτητής" ( Der Eroberer).
13 σχόλια:
Απίστευτο! Σκεφτόμουν καιρό, και ιδιαίτερα τελευταία που συνέβη και αναδίφησα στην ποίηση της επίσης σπουδαίας Κρητικιάς ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου, να γράψω κάτι γι' αυτόν, για τον επιπρόσθετο λόγο ότι είναι πατριώτης μου.:) Πίστευα πως πολλοί λίγοι θα τον έχουν στο μυαλό τους πια, αυτόν τον τοσο καλό, χαμηλόφωνο ποιητή, τον εργώδη φιλόλογο και τον σεμνό και "βαθύ" άνθρωπο που η επιλογή του να μην εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και η σεμνότητά του του στέρησαν ίσως το κομμάτι εκείνο της πλατύτερης και "θορυβωδέστερης" αναγνώρισης που απολαμβάνουν οι πολλοί.
Και τώρα να! Συγκινήθηκα πολύ. Άλλη μια από τις πάντα ξεχωριστές επιλογές σας!
Να είστε καλά!
...πολύ λίγοι
:) :) :)
(lapsus... keyboardi και ο επικρεμάμενος πέλεκυς του χρόνου _βλέπετε, εγώ δεν είχα τη σοφία του Μανουσάκη να παραμείνω εκεί που, παρά τις όποιες στρευλώσεις, ο χωροχρόνος μετριέται σε άλλη κλίμακα!)
συνειρμικά "αναρωτιέμαι, μην είναι και τα θαύματα θνητά", αγαπητέ ναυτίλε, που ψιλοχαθήκαμε αλλά..ελπίζω, δε λησμονηθήκαμε!!!
πλησιάζει ο καιρός που θα τα πούμε κι από κοντά!
με την προσμονή θαλασσινού αέρα απ' της χαδούλας τη μεριά,
πολλές καλημέρες!
εκεί στου Σάμη του Γαβριηλίδη, στη Μαυρομιχάλη, συναντηθήκαμε και με την Βικτωρία κι εκεί διάβασα το βιβλίο του - επί τόπου - καθώς μόλις είχε έρθει από το τυπογραφείο.
Ο Πύργος και η έρημος
σκέφτομαι τώρα πως θα μπορούσε να ήταν και μότο στις δύο αναρτήσεις σου για τον Πύργο του Κάφκα
Βαγγέλης Ιντζίδης
Προς just me... εξαιρετική η ποίηση του Μανουσάκη και με αφορμή το αφιέρωμα στη Νέα Εστία παράγγειλα και κάποια πεζά του.
Προς νυχτερινό... ούτε χαθήκαμε ούτε λησμονηθήκαμε... Αυτό το καλοκαίρι περιμένουμε όλοι μας όπως και κάθε άλλο καλοκαίρι άλλωστε! Στη Σκόπελο... στη Σκόπελο!
Προς Βαγγέλη... δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να διαβάζω τα βιβλία τόσο φρέσκα... Κι όχι μόνον αυτό αλλά κι όταν τα αγοράζω παραμένουν για πολύ καιρό (ίσως και πολλά χρόνια) στη βιβλιοθήκη μου μέχρι να τα διαβάσω!
Ούτε κι εγώ την έχω Ναυτίλε αυτή τη δυνατότητα...απλά έτυχε και τώρα με την ανάρτησή σου και το σχόλιο της just me ανασύρθηκε η μνήμη
΄Ετσι κι αλλιώς τα κείμενα υπάρχουν όταν υπάρξει και ο αναγνώστης τους...κι όσο πιο αργά από την εκδοσή τους τα διαβάσει τόσο ηττάται ο αδηφάγος χρόνος και των πάντων κριτής βέβαια
Να είσαι καλά
Να είστε καλά
Βαγγέλης Ι.
ανασύρθηκε η μνήμη
(καλό λάθος και ακριβές)
γιατί τίποτα δεν ανασύρεται στη μνήμη αν εκείνη δε θελήσει να υπάρξει :):):):)
Ωραίο το ποίημα του Μανουσάκη. Μα κρητικός δεν είναι; Και ο Κλέε ωραίος. Καλή σου μέρα Αλέξη.
Απλό, λιτό και υπέροχο! Μου θύμισε το στίχο του Ελύτη από το ποίημα "Αγαμέμνων":
Κάποτε και συ θα φτάσεις- ποιος; ο νικητής
αλλά βασιλιάς μιας χώρας ακατοίκητης (υ.γ. μελοποιημένο από τον Δημ Παπαδημητρίου, στα "Τραγούδια για τους μήνες)
Προς Χριστίνα .... πράγματι πολύ ταιριαστό!
Προς Μπάμπη.. Κρητικότατος! Σού προτείνω το αφιέρωμα στο προτελευταίο τεύχος της Νέας Εστίας.
Δημοσίευση σχολίου