1
δεν υπάρχει επιστήμη. δεν υπάρχει ψυχολογία, φυσική, κοινωνιολογία, γεωλογία και φιλοσοφία. υπάρχει μόνο το σύμπλεγμά τους που δε μπορούμε ακόμη να αντιληφθούμε εξαιτίας αυτών.
2
το κριτήριο δεν είναι η ποιότητα της ιδέας εκείνου που την εκφέρει ούτε πώς τη προβάλλει, αλλά κατά πόσο ο ίδιος είναι ικανός να τη προοδεύσει και να σωπάσει.
3
μεγαλύτερης σημασίας είναι αυτά που κρύβεις παρά αυτά που προβάλλεις, είτε πρόκειται για τις ειδήσεις είτε για σένα.
4
η χαρά για να λειτουργήσει χρειάζεται τουλάχιστον άλλον έναν άνθρωπο, η τραγωδία βολεύεται και με έναν.
5
η υπέρτατη ευτυχία ισοδυναμεί με τον πληθυντικό φόβο της απώλειάς της. η στιγμή της απόκτησης περιέχει μέσα της και το αντίθετό της: το φόβο της στέρησης αυτών που αποκτούνται. κι η πεμπτουσία του φόβου κορυφώνεται στην έννοια του θανάτου που στοιχειώνει τον κατέχοντα. στο καπιταλιστικό πλαίσιο, ο ευτυχής είναι τελικά ο τρομοκρατημένος.
6
η κοινωνική απελευθέρωση θα εκκινήσει τη στιγμή όπου οι επαναστάσεις θα πάψουν να γεννούν ήρωες.
7
το πρόβλημα δεν είναι πως υποπίπτουμε σε αμαρτίες. το λάθος είναι πως τις ορίζουμε ως τέτοιες.
8
η ιστορία όταν επιστρέφει επαναλαμβάνεται ως φάρσα μας λέει ο Μαρξ. ποιος όμως έχει όρεξη για αστεία;
9
η ποίηση πρέπει να ντρέπεται που γράφεται...
10
η ποίηση είναι να μη πιστεύεις
σε ηλικίες και θεσμούς,
σε χρόνια και σε ορισμούς,
στο ψέμα και σε μένα.
11
Πνιγμένοι στα αρώματα της εποχής
ξεχάσαμε τη μυρωδιά τ' ανθρώπου.
12
όλα ξεκινούν από τη θάλασσα
Σημειώσεις: Τους "αφορισμούς" τους επέλεξα από τα ιστολόγια του Ρακά: "το πορτατίφ" και "ανάσκελα". Οι πίνακες είναι με τη σειρά : W. de Kooning (excavation), F. Bacon (αυτοπροσωπογραφία) και M. Rothko: Red, Orange, Tan and Purple και Untitled (Blue divided by blue).
12 σχόλια:
Βρίσκω σχεδόν σωστά ότι λέει εκτός από το τελευταίο με τη θάλασσα: με μια τέτοια "βλακεία" (ας μου επιτραπεί) με κάνει να μη μπορώ να πάρω τα προηγούμενα αποφθέγματα στα σοβαρά.
Ωραίος ο μπλε Rothko!
ναυτίλε, ευαρεστώ για τη παρουσίαση, η οποία ομολογουμένος με ξάφνιασε,
κι αυτό που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα ήταν η εικαστική επιμέλεια. πόσο διάνα έπεσες ε.
όσο για το φινάλε, δεν είναι απλό απόφθεγμα, είναι πρόταγμα.
μαζί.
.. και καταλήγουν στη θάλασσα λόγω υψομετρικής διαφοράς (*)
---------
(*)...των "κάτω χωρών" εξαιρουμένων ..
καλημέρα
εξαιρετικά ένα προς ένα,
δεν ξέρω γιατί, αλλά εμμένω στην ποίηση..που πρέπει να ντρέπεται γιατί γράφεται..
μεγάλη κουβέντα και με πολλούς παραλήπτες.
αρμονία εικαστικών και λόγου,
του Μπέικον κάποτε το είχα χρησιμοποιήσει και γω..φοβερό!
καλημέρα κι από δω!
Προς dynx...
ο χαρακτηρισμός "αφορισμοί" ανήκει σε μένα κι όχι στον συγγραφέα τους. Καθώς τα συγκέντρωνα είχα στο νου μου τους αφορισμούς (Αχτένιστες σκέψεις) του Λετς (εκδ. Στιγμή) αλλά κι άλλων (Λίχτενμπεργκ,Πόρτσια, Νίτσε...), όπου σχόλια πολιτικά, σκέψεις φιλοσοφικές, ιδέες εν γένει συμπυκνώνονται κι αποκτούν μια ποιητική φόρμα , ικανή ν' αποτελέσει έναυσμα για πολλαπλές ερμηνείες (ανάλογα με τον αποδέκτη τους).
Μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι συμφωνούμε στην ερμηνεία τους (π.χ του 1 ή του 2 ή του 9);
Αν δεν είμαστε βέβαιοι γι' αυτά τι θα λέγαμε για το τελευταίο (12);
Κάθε φορά που το ανακαλώ όλο και κάτι καινούριο βρίσκω. Δεν το έβαλα τυχαία τελευταίο...
Προς Σαμσών... χαίρομαι που σου άρεσαν οι εικαστικές μου επιλογές.
Προς angel... ενδιαφέρον το σχόλιό σου... θα πρέπει ίσως να το λάβει υπόψη του ο δημιουργός...
η ποίηση πρέπει να ντρέπεται που γράφεται...
H γραφή πράγματι επιμερίζει - κατακερματίζει - ταξινομεί - τακτοποιεί εκείνο το ένα - το ολοφραστικό μόρφωμα - εκείνη την αθάνατη μα και βουβή λέξη (που έλεγε πως αποζητούσε παραιτημένος ωστόσο και ο Μαλαρμέ)
Μα Ναυτίλε μου
εδώ - στη γλώσσα αυτή - γράφεται και ξαναγράφεται η ποίηση
δημοσιεύουν οι ποιητές όχι την αγωνία τους μα τις κριτικές τους στα ιστολόγια (ναι αντί να διαβάσουμε τις απόπειρές τους υπάρχουν ποιητές που δημοσιεύουν με τεράστια γράμματα και πολύχρωμα τους τίτλους των κριτικών που έχουν λάβει!!!)κι ύστερ επιβραβεύουν και επιβραβεύονται σε μια αφόρητη πλήξη ματαιοδοξίας δίχως αρχή και τέλος
Αλλά η ποίηση
η ποίηση ανασαίνει
και το ποίημα ντρέπεται για τον ποιητή του
"του γελοίου στο κοίλο η νέμεσις"
Κατά συνέπεια
το κριτήριο δεν είναι η ποιότητα της ιδέας εκείνου ...αλλά να τη προοδεύσει και να σωπάσει
Ο αδαής και αναλφάβητος εγώ
Βαγγέλης Ι.
Προς νυχτερινό , Βαγγέλη...
εγώ πάντως ντρέπομαι που περιορίζομαι στο να διαβάζω την ποίηση,έστω κι απαγγέλοντάς την σε φίλους (*what have I done? thickening the air?)
ή που την αντιγράφω στο ιστολόγιό μου (**will that show the fly the way out of the fly bottle ?)
ΥΓ: *G. Oppen, **L. Wittgenstein.
Προς Βαγγέλη... εύστοχα τα σχόλιά σου όπως και η ευρηματική άλλωστε σύνδεση των δύο "αφορισμών".
Πνιγμένοι στα αρώματα της εποχής , ξεχάσαμε τη μυρωδιά του ανθρώπου... όλα ξεκινούν από τη θάλασσα..Ξεχώρισα αυτά τα δύο .Ιδιαίτερα το δεύτερο, δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι μου φαίνεται σαν να δίνει ωκεάνεια προοπτική σε όλα.Υπέροχος ο πίνακας του w.de kooning. Ο Μπέικον μου τη δίνει έτσι κι αλλιώς .
Προς Αθηνά... πράγματι είναι εξαιρετικά και τα δύο...
Δημοσίευση σχολίου