1
Βαρύ οπωσδήποτε αποβαίνει το θέαμα ολοκλήρου της Ελλάδος μεταβαλλόμενης εις λιβάδιον κομματικής κτηνοτροφίας.
Εμμανουήλ Ροϊδης (1836-1904)
2
"Τώρα, δεν τους βλέπεις και τα δύο κόμματα διά ποίων μέσων προσπαθούν να κερδίσουν την εκλογήν; Δεν ακούεις τον κρότον των χαλκίνων κερμάτων όπισθεν των λογιστηρίων;... Όστις όμως δυσφορεί ας μη μετέχει του εκλογικού αγώνος, μήτε ως εκλογεύς μήτε ως εκλέξιμος. "Κυάμων απέχεσθε"...".
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
3
Εάν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες.
Γκράφιτι σε τοίχο στην Καλλιθέα
If voting could really change things, it would be illegal.
Emma Goldman (1869-1940)
4
Γιατί είναι καθ' όλα πιθανό, και εμπίπτει μάλιστα στο πεδίο των πρακτικών δυνατοτήτων της πολιτικής, ένα ωραίο πρωί μια υπεροργανωμένη και υπερμηχανοποιημένη ανθρωπότητα να αποφανθεί με τον δημοκρατικότερο τρόπο του κόσμου -δηλαδή κατά πλειοψηφία- ότι θα συνέφερε την ανθρωπότητα ως σύνολο να απαλείψει ορισμένα μέρη της.
Hannah Arendt (1906-1975)
5
Υπό την πίεση των ενδιαφερόμενων ατόμων τα πολιτικά κόμματα εγκαινιάζουν την πολυαναμενόμενη περίοδο των προεκλογικών αψιμαχιών. Ως συνήθως, θα προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, θα σπιλώνουν ο ένας τον άλλον, θα αντιδικούν. Ύβρεις θα ανταλάσσονται προς όφελος κάποιου τρίτου λωποδύτη, έτοιμου πάντα να εκμεταλλευτεί την ηλιθιότητα του πλήθους.
Εσύ τι προσδοκάς απ' όλα αυτά;... Πρόκειται άραγε να σου δώσουν τα μέσα να πραγματώσεις τις υποσχέσεις της ζωής σου, της δικής σου και των συνανθρώπων σου; Θα είσαι ποτέ ικανός να πηγαίνεις και να έρχεσαι, να τρως, να πίνεις, να αναπνέεις χωρίς περιορισμούς, να αγαπάς με χαρά, να αναπαύεσαι, να απολαμβάνεις τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις εφαρμογές τους, μειώνοντας τους μόχθους σου, αυξάνοντας την ευημερία σου;
... Σε τελική ανάλυση αυτό που μας συνθλίβει δεν είναι μια χούφτα εξουσιαστών αλλά η απερισκεψία, η ηλιθιότητα της αγέλης εκείνων των προβάτων του Πανούργου που απαρτίζουνε το εκλογικό κοπάδι.
Albert Libertad (1875-1908)
Σημειώσεις: Ο πίνακας είναι του Γιάννη Γαϊτη. Το (3) αποδίδεται στην Έμμα Γκόλντμαν χωρίς να είναι βέβαιο ότι είναι δικό της. Το (2) είναι απόσπασμα από τους "Χαλασοχώρηδες" του Παπαδιαμάντη. Το (5) είναι απόσπασμα ενός κειμένου που βρήκα στο μπλογκ "το πορτατίφ", που με τη σειρά του το πήρε από το "κενός τίτλος". Ο Πανούργος είναι ο ήρωας του Ραμπελαί στον Πανταγκρυέλ, όπου κατά τη διάρκεια ενός καυγά με έναν έμπορο προβάτων, για να τον εκδικηθεί, του αγοράζει ένα πρόβατο από το κοπάδι του και στη συνέχεια το ρίχνει από έναν γκρεμό στη θάλασσα. Καθώς ήταν το προπορευόμενο στο κοπάδι όλα τα υπόλοιπα το ακολούθησαν...
17 σχόλια:
Πάντα ευστοχότατη η επιλογή σου στο σχολιασμό, δια στόματων άλλων, της επικαιρότητας.
Η κάλπη δεν είναι η δύναμη μας. Παρά μόο η απόδειξη των δεσμών-εξάρτηση μας με της εξουσία...
Έμμα αστείρευτη ζωή- Χανα αστείρευτη σκέψη. Τι γυναίκες, τι άνθρωποι, τι ψυχές και μυαλά! Χτες βράδυ πάλι διάβαζα κάτι από τη vita activa (μα γιατί το μεταφράσανε "ανθρωπινη κατάσταση";) ανέλυε το πώς το εργο τέχνης είναι το μόνο αθάνατο ανθρωπινο δημιούργημα. Κι άλλα...
Από τα "ευαγγέλια" μου, διαβαζω λίγο καθε τόσο. Να κρατάω το μυαλό ζωντανό.¨Όσο για την Έμμα, τι ζωή θυελλώδης κι αυτή, όσο ξέρουμε. και ευκαιρία ν αθυμόμαστε ότι η αμερική δεν εβγαλε μόνο "αμερικανάκια"!(αμερικανίδα δεν ήταν; -δηλαδή εντάξει, εβραία, αμερικανίδα όμως)
Παρ'ολα αυτά η ρηση της Χάνας για την πλειοψηφία είναι στα πλαίσια του όλου συστήματός της πιστέυω, την αναζήτηση του ανθρωπου στη μετάβαση από το animal laborans στον homo faber(δική της η συστηματική χρήση των όρων) Αυτό που λέει φυσικά και ισχύει, αλλά δεν ειναι λόγος να μην πάμε στην κάλπη. Δεν είμαι υπέρ της αποχής. Η Εμμα ήταν άλλη ιστορία. Αναρχική, την εποχή που αναρχισμός ΄σημαινε σύστημα πολιτικό, όχι καφέ στ εξάρχεια. (να ναι καλά τα παιδάκια, αλλα...)
αυτοί θ' απόσχουν κι άλλοι θα βόσκουν... ποιούς να φοβηθείς περισσότερο; αυτούς της κυριακάτικης πλάτσας πλούτσας, του θρησκευόμενου ωχαδερφισμού - που αν έπεφτε καθημερινή τούτη η ακρισία, θα φρόντιζαν για τριήμερη από της σημαίας τα μπόσικα - ή τους άλλους, της θρησκευόμενης ηττοπάθειας, που ακόμα και πίσω από το παραβάν, έτσι εν κρυπτώ, σταυρώνουν το όνειρο, προτού καν το ψελλίσουν; αμφότεροι για λύπηση ημών.
γ.ζ
Καλά ρε Pellegrina, χαλάρωσε! Μην είσαι τόσο "αναρχική" στους αφορισμούς σου. Ξεπερνώντας την άστοχη χρήση του όρου αναρχισμού και δη ως πολιτικού συστήματος, μήπως είσαι λίγο άδικη και ισοπεδωτική στα λεγόμενά σου? Μήπως μιλάς υπερβολικά με θεαματικούς όρους ( ενδεικτικό της θέσης από την οποία μιλάς?) ταυτίζοντας πολιτικούς χώρους (ανθρώπους και σχέσεις δηλαδή) με καφέδες στα εξάρχεια? Διάβαζε ήσυχη όση/ο Έμμα, Χάνα, Μάρτιν, Μαξ, Αντρέα ή Τζούντιθ θέλεις, αλλά τουλάχιστον μην προσπαθείς να τη βγεις κι από τ'αριστερά.
Καλημέρα, καφέ μεσολογγίου, Έχεις δίκιο, πράγματι μίλησα με θεαματικούς όρους (κατά ντεμπόρ). Δεν το σκέφτηκα, είναι δυστυχώς μέρος της καθημερινής μας γλώσσας.
Δεν ειμαι του στυλ "να τη βγαίνω". Απλώς έχω αυτή τη-λανθασμένη ίσως- επιπόλαιη ίσως- γνώμη. Ότι ούτε"με καφέ και κουβεντούλα", ούτε "με μολότοφ και κουκούλα":) (η ομοιοκαταληξία δική μου) ταυτίζεται ο αναρχισμός. ¨οτι είναι πράγματι, αντιφατικά ίσως, ένα "πολιτικό σύστημα", αυτό της άμεσης δημοκρατίας, που έφτασε στην ισπανία τον Ντουρούτι και τα παλικάρια του μεχρι τα πρόθυρα μιας -πώς να το κάνουμε; -μορφής εξουσίας. να διευκρινίσω: ΔΕΝ υποστηρίζω αυτό το σύστημα, όπως και να ονομάζεται. Απλώς μου αρέσουν μορφές σαν την Έμμα, λίγο ρομαντικά.
Εύχομαι καλούς προβληματισμούς και πάντα καλό καφέ στη μεοσλογγίου (και επιτυχία στο παρκο, και λιγότερους πολέμους). ΔΕΝ βγαίνω από αριστερά. ΔΕΝ βγαίνω από πουθενά, το ξαναλέω.Να είσαι καλά.
υγ απορίες: α) ποια είναι "η θέση απότην οποία μιλάω";
β) ποιον Αντρέα και ποια Τζούντιθ εννοείες;
Γεια σου Pellegrina. Ρε συ ούτε εγώ έχω καμιά σχέση με εξάχεια, μεσολογγίου κα το είπα στην πλάκα. Κι εμέι καφέδες :) Δεν είμαι καν από αθήνα.Εξ ου και το χύμα ζόφος (αργκώ του "χώρου") που το έγραψα για πλάκα. Κι εμένα με απωθεί αυτή η κατάσταση, όσο τουλάχιστον την ξέρω, η ένστασή μου ήταν που ταύτιζες συλλήβδην όλο το σημερινό "αναρχισμό" (sorry, δε μου πολυαρέσει ο όρος) μ' αυτή.
Ρωτώντας για "την θέση από την οποία μιλάς" προκαταέλαβα (άδικα είναι η αλήθεια) ότι μιλάς ανέξοδα σαν εξωτερική παρατηρήτρια ακριβώς επειδή αναπαρήγαγες αυτή τη διαμεσολαβημένη άποψη για την αναρχία. Όπως και να' χει, αν όντως δεν είχες ιδιαίτερες σχέσεις ως τώρα, ψάξε, αν φυσικά έχεις την διάθεση, κι είμαι σίγουρος ότι θα βρεις πιο ωραία πράγματα από το "θεματικό πάρκο των εξαρχείων" :)
Συμφωνώ ότι δεν ταυτίζεται με κανένα από τα δύο, αν και το 2ο κομμάτι απ' το στιχάκι το αναγνωρίζω ως χρήσιμο εργαλείο όταν χρειάζεται (αρκεί να μην φετιχοποιείται). Κι ο καφές κι η κουβεντούλα πάντως καλή φάση είναι που και που εδώ που τα λέμε. Τώρα για τον ισπανικό εμφύλιο είναι μεγάλη κουβέντα.
Για το τελευταίο που ρωτάς τώρα που το βλέπω κι έγω άκυρα μου φαίνονται. Απλά σκέφτηκα πως θα σ'αρέσουν περισσότερο οι γυναίκες θεωρητικοί και ακτιβίστριες κι έβαλα την Άντρεα Ντόρκιν (φεμινίστρια που αγωνίστηκε παθιασμένα κατά της βιομηχανίας πορνό) και Τζούντιθ Μπάτλερ ((μετα)φεμινίστρια από τις θεμελιώτριες της queer θεωρίας). Χωρίς φυσικά να υπονοώ κάτι για το φεμινισμό (φεμινισμούς εν προκειμένω). Ειδικά την Butler τσέκαρέ τη, έχει γράψει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Αυτά... Συγγνώμη από την πλευρά μου (εγώ ήμουν αυτός που πήγε να τη βγει μάλλον), μου φάνηκε λίγο άδικος ο αφορισμός σου και το παράκανα. Και χαίρομαι που συνέχισες καλοπροαίρετα τον διάλογο παρ' ότι τον είχα ήδη υπονομεύσει.
καφέ πολύ σοβαρα τα πήρες, εγώ όχι! μια χαρά κουβεντούλες,όλα! Τζούντιθ Μπάτλερ την ξέρω (λίγο), δεν μου πηγε καθόλου το μυαλό. Δεν είμαι φεμινίστρια(πρωτίστως)υδέποτε είδα τις Έμμα, Ρόζα ή τη (μαλλον ασχετη) χανα ως φεμινίστριες. Μια φεμινίστρια που μου αρέσει να διαβάζω είναι η Ζερμαίν Γκρηρ (σοσιαλίστρια μάλλον), για το λόγο ότιΓΡΑΦΕΙ ΩΡΑΙΑ. Η Μπάτλερ με απωθεί ως γραφή, αυτά που λέεικαλάέιναι (όλα καλά είναι!), αν αφαιρέσεις εννέα δέκατα φλυαρίας! (μόλις εριξα μια ματιά σε ένα άρθρο της, σελυπάμαι να παραπέμψω)Τηνάλληδεν την ξέρω, βαριέμαι τωρα να διαβαζω για την πορνογραφια! τεσπά, καλή ψήφο (ή μπάνιο, τι να πώ)
αντε καληνύχτα
και κατι ακόμα για τη "διαμεσολαβημένη" άποψη. Δεν είναι "διαμεσο"κλπ από εκεί που νομίζεις. βαθιά στο μυαλό μου ήταν χαραγμένη η εντύπωση από αυτό που είχα διαβάσει πριν 25-30 περίπου χρόνια (ναι)κι έψαξα με αφορμή εσένα και το βρήκα τώρα. Είναι απο το "Σύντομο καλοκαίρι της Αναρχίας" του χ.Μ. Εντσενσμπέργκερ και είναι πολυ μεγάλο για να το αντιγράψω εδώ. (ενώ αν είχαμε όλα τα βιβλία ηλεκτρονικά..)Αν εχεις το βιβλίο στις εκδόσεις Οδυσσέας διάβασε τις σελίδες 312-314: "Σ ενα παλιό εργοστάσιο...μετά από αυτούς" Ήμουν 25 οταν το διάβασα και συχναζα τοτε (κι εγώ σαν παιδί)στα Εξάρχεια-υπήρχε η Μαρονίτα. Η ανεξίτηλη εντύπωση των σελίδων αυτών είναι η -ρομαντική- "διαμεσολάβηση" που με έκανε να πω για "καφέ και κουβεντούλα", οι άλλοι που εννοείς, καμιά σχέση!
Μπα, τη Ζερμαίν Γκρηρ δεν την ξέρω. Παίζει αυτό που λες για την Μπάτλερ ότι είναι λίγο φλύαρη. Τον Ντόρκιν δεν στη συνιστώ ούτε εγώ, τη βαριέμαι επίσης. Για την Μπάτλερ βρήκα τώρα τελευταία αυτό (http://www.yfanet.net/content/view/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%95%CE%A3_%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3_%CE%9A%CE%91%CE%99_%CE%A3%CE%A5%CE%93%CE%9A%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A3%CE%97_%CE%A4%CE%9F%CE%A5_%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5:__%CE%94%CE%9F%CE%9A%CE%99%CE%9C%CE%99%CE%9F_%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%A9_%CE%A3%CE%A4%CE%97_%CE%A6%CE%91%CE%99%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%91_%CE%9A%CE%91%CE%99_%CE%A4%CE%97_%CE%A6%CE%95%CE%9C%CE%99%CE%9D%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97_%CE%98%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%99%CE%91#_edn1) , αν θες ρίξε ένα βλέφαρο.
Η Χάνα είναι καλή? Είχα πετύχει ένα βιβλίο της (κάτι για ολοκληρωτισμό) που μου' χε φανεί ενδιαφέρον αλλά δεν το' χω πάρει. Το βιβλίο που λες δεν το 'χω δυστυχώς. Εν πειράζει. Η Μαρονίτα ήταν μαγαζί? Εγώ είμαι λίγο μικρότερος, μπαίνω 22 τώρα, και δεν τα ξέρω αυτά. Τέτοια ρομαντική "διαμεσολάβηση" δεκτή, εννοείται. Καλό μπάνιο και σε σένα λοιπόν ;) Εκτός κι αν θες να χάσουν τον ύπνο τους (εδώ γελάμε!)
Ξέρει κάποιος/α πώς ενσωματώνεις το λινκ σε μια λέξη κι αυτή αλλάζει χρώμα αντί να επικολλάς όλο το μακρυνάρι?
Χάνα Άρεντ, "Η ανθρωπινη κατάσταση (vita activa)", εκδ. Γνώση. Δεν είναι ακριβώς μαρξίστρια, -θα την έλεγα "ανθρωπίστρια" με υλιστικές βάσεις- κάνει συνδυασμούς, αλλά πολύ συστηματική και με ωραία γλώσσα. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ, ουσιαστικό και με πρωτότυπες ιδέες, ωραία, όχι στριφνά, γραμμένο (για φιλοσοφικό κείμενο)και διαβάζεται και αποσπασματικά.
Να το πάρεις! είναι επένδυση!
Μπορεί να πάω για μπάνιο, αλλά αφού ψηφίσω!
για το κόλπο που ρωτάς. πρ΄πει πρώτα να αλλάξει χρώμα ΟΛΟ το μακρυνάρι (αφού το επικολλήσεις πατάς σπέις) Μετά πατάς επάνω του (το "μαυρίζεις") και πληκτρολογείς ό,τι θέλεις(μπορείς και πάνω από μία λέξη αλλά προσοχή: όσο πληκτορλογείς, αν είναι πάνω από μία λέξη δεν πατάς καθόλου σπέις). Τις χωρίζεις μετά. Αν κάνεις λάθος μπορέις πάντα να ξαναρχίσεις τη διαδικασία, γράφοντας πάνω σε ό,τι έχεις με αλλαγμένο χρώμα.
Ολα αυτά όμως δεν γίνονται στα σχόλια του μπλογκ, νομίζω.
Ένας περιθωριακός του χωριού μου είπε την εξής μαντινάδα: Ίσαμε που 'χα αψήφιστα, πού σαι Γιαννιό, Γιαννάκο/ κι απόκια και εποψήφισα, όξω Αραπατσάκο.
Αραπατσάκος ήταν το παρατσούκλι του. Αυτή είναι η διαφορά της δημοκρατίας από τη δικτατορία. Στη δημοκρατία σε γλείφουνε, στη δικτατορία σε τρομοκρατούνε.
Ο Πανούργος είναι ο ήρωας του Ραμπελαί στον Πανταγκρυέλ, όπου κατά τη διάρκεια ενός καυγά με έναν έμπορο προβάτων.... Nα θυμηθούμε εδώ λιγάκι και οτι ο Ραμπελαί θεωρείται μαζί με τον Θερβάντες οι πρώτοι μυθιστοριογράφοι και πρόδρομοί του ουσιαστικά. Οι πρώτοι που μας προτρέπουν και ουσιαστικά απαιτούν να τους διαβάσουμε μακριά από την εκ των προτέρων ηθική αποτίμησή τους.Αυτός είναι και ο ορισμός του μυθιστορήματος εξάλλου όπως τον προτείνει ο Μ.Κούντερα. Το συγκεκριμένο περιστατικό με τον Παταγκρυέλ το χρησιμοποιεί ο Μ.Κ στο ''Η Τέχνη του μυθιστορήματος'' για να αποδείξει την ''πρότασή'' του, για το τι θεωρεί μυθιστόρημα. Αυτά...
Αγαπητέ nautilus ανήρτησα το κείμενο του Αλ.Παπαδιαμάντη στο http://iparemvasi.blogspot.com/2009/06/to.html
Ευχαριστώ πολύ...
Και συμφωνώ με τον kioy πως η δύναμή μας δεν είναι η κάλπη ...κλπ
Δημοσίευση σχολίου