Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Λίχτενμπεργκ (1742-1799) - 2





145

Του άρεσαν το πιπέρι και οι σπασμένες γραμμές.


252
Η θρησκεία: Μια υπόθεση της Κυριακής.



68
Διόλου δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει κάποτε ν' αποδειχτεί πως είμαστε δημιούργημα ενός ύψιστου Όντος και δεν μας σκάρωσε μάλλον κάποιο ον ατελέστατο για να περάσει την ώρα του.


141
Δεν σταμάτησαν οι χρησμοί να μιλάνε, μάλλον οι άνθρωποι έπαψαν να τους ακούν.


287
Αριστούργημα της δημιουργίας είναι ο άνθρωπος και μόνο για τον λόγο ότι παρ' όλον τον αιτιώδη καθορισμό των πράξεών του πιστεύει ότι ενεργεί ως ελεύθερο ον.


334
Θεωρία πτυχώσεων πάνω σ' ένα μαξιλάρι.









Σημείωση: Οι αφορισμοί προέρχονται από δυο εξαιρετικές εκδόσεις της "Στιγμής": "Πιπέρι και σπασμένες γραμμές" σε παρουσίαση και μετάφραση Ε.Χ. Γονατά και "Επιλογή από τα Sudelbuecher", εισαγωγή και μετάφραση Π. Κονδύλη. Ο πίνακας είναι του Βασίλι Καντίνσκι (Σύνθεση VIII).

4 σχόλια:

Roadartist είπε...

Πολύ έξυπνα, πολύ ενδιαφέρον!

ναυτίλος είπε...

Σ' ευχαριστώ roadartist

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τις εκδόσεις που προτείνετε. Μόλις σήμερα διάβασα στην "Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος" του Π. Κανελλόπουλου το κεφάλαιο που είναι αφιερωμένο στον Λίχτενμπεργκ (όπως και στους Χάμαν και Χέρντερ). Εντυπωσιάστηκα από τον Λίχτενμπεργκ και μπήκα στο Διαδίκτυο να βρω επιπλέον πληροφορίες και μεταφρασμένη εργογραφία, και έπεσα επάνω σας. Ευτυχώς, περιλαμβάνει και ο Κανελλόπουλος αρκετούς αφορισμούς, πραγματικά έξοχους, καθώς και ένα απόσπασμα από μία απόπειρα αυτοπροσωπογραφίας τού σπουδαίου αυτού Γερμανού στοχαστή, η οποία μάλιστα τελειώνει (στην Ιστορία του Κανελλόπουλου τουλάχιστον) ως εξής: "Δεν μπορώ να απαλλαγώ από τη σκέψη ότι είχα πεθάνει, πριν γεννηθώ, και ότι με τον θάνατο θα ξαναγυρίσω στην κατάσταση εκείνη. Είναι από κάμποσες απόψεις ευτύχημα ότι η παρούσα παράσταση δεν μπορεί να οδηγηθεί σε καθαρή σύλληψη. Αν και μπορεί ο άνθρωπος να μαντέψει το μυστικό αυτό της Φύσεως, θα 'ταν ωστόσο πολύ αντίθετο προς το συμφέρον της αν μπορούσε και να το αποδείξει".
Μαρία

ναυτίλος είπε...

Μαρία, σευχαριστώ για το απόσπασμα