Το λίγο απόγευμα κι αυτό θα τά 'χει παίξει
μπατιρημένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες
σαν βυθισμένο καταδρομικό του βήτα παγκοσμίου
μήτε στον πάτο μήτε στον αφρό
Τι ευτυχείς δυστυχισμένοι μες στους φίκους
πλάι στις απλώστρες στις μεταλλικές ντουλάπες
κάπου ανάμεσα ορόφων δεύτερου και τρίτου
με τις οθόνες τους στο βάθος αναμμένες
σωσμένοι στις πυτζάμες τους ξανά
Σημείωση: Το ποίημα προέρχεται από την πρόσφατη συλλογή του Γιάννη Πατίλη, "Ακτή Καλλιμασιώτη", εκδ. Ύψιλον. Το εικαστικό θέμα είναι του Ηλία Πασσίση (1944-2002).
12 σχόλια:
γεια. Επειδή κατι είπες για τζαζ στο προηγούμενο (που λεγαμε για τη μουσική), σου αφιερωσα μια "πιανίστρια" στο pellegrina. Καμιά σχέση με ..Ερικα εννοείται!
(πού ειναι η ακτή Καλλιμασιώτη;)
Η ακτή Καλλιμασιώτη βρίσκεται στο λιμάνι του του Πειραιά, μπροστά από το τέρμα του Ηλεκτρικού. Πήρε το όνομά της από τον Δημήτριο Καλλιμασιώτη (Σύρος, 1869 - Αθήνα, 1929), γιος του Ιωάννη Καλλιμασιώτη (διευθυντή λογιστηρίου της «Πανελληνίου Ατμοπλοΐας»), σπούδασε νομικά (διδάκτορας του Δικαίου), ανέπτυξε πολύμορφη οικονομική δραστηριότητα: εφοπλιστής, ναυτιλιακός πράκτορας, έμπορος γαιανθράκων. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπείας Λιμένος Πειραιώς και βουλευτής Αττικοβοιωτίας του κόμματος των Εθνικοφρόνων. Με την ιδιότητά του ως προέδρου της Επιτροπείας Λιμένος Πειραιώς (1911-1914, 1921-1924 και 1926-1928) εργάστηκε με ζήλο για την πραγματοποίηση των διαρρυθμίσεων που συνέβαλαν στον εκσυγχρονισμό του λιμανιού του Πειραιά. Αντιβενιζελικών πεποιθήσεων, κατηγορήθηκε τον Οκτώβριο του 1916 από την εφημερίδα Πατρίς ότι διεξήγε λαθρεμπόριο πετρελαίου για λογαριασμό των γερμανικών υποβρυχίων που επιχειρούσαν στο Αιγαίο. Μετά την επικράτηση του Βενιζέλου, το 1917, υπέστη διώξεις και εξορίστηκε στη Σκόπελο, με αποτέλεσμα να κλονιστεί η υγεία του, γεγονός που οδήγησε στον πρόωρο θάνατό του.
thanks a lot! τωρα θα τη θυμάμαι την ιστορια (και τις "δημοκρατικές" της διαστάσεις) κάθε φορά που φεύγω για τα νησάκια (συνήθως από την ακτή Καλλιμασιώτη)
Όχι, παίζουμε! Ο Ναυτίλος προσφέρει και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις!
Μετά τη Γέλινεκ,αυτό; Μας έκαψες! Κάτι σε πιο...αναπνεύσιμο δεν έχει;
Πολύ ωραίο,πάντως! (μόνο το "σωσμένοι" δε μου βγαίνει...Δε θα ήταν καλύτερα να έλεγε "ζωσμένοι"; )
Πλάκα πλάκα,ήδη άρχισαν τα φωτάκια και η πλαστική χαρά να πνίγουν τη μικρή μου πόλη και μου έχουν σπάσει τα νεύρα! Δε θα ήταν ωραία ιδέα να το τυπώσω σε πολλές φωτοτυπίες,να πάρω το ποδήλατό μου και να το ρίχνω στα στόματα πολυκατοικιών;
Να κάτι πιο αναπνεύσιμο:
Τα μάτια μας πηγαίνουν έως τη χαραυγή
σαν το σπαθί που πέφτει σκίζοντας στη μέση
αυτή τη νύχτα που πολλοί είπαν πως θα μας έθαβε...
(Θωμάς Γκόρπας)
Ετερώνυμε, τι να σου πω; Αν και το σκάφος μου κινείται υποβρυχίως δεν είναι απ' ό,τι φαίνεται απρόσβλητο στον Η1Ν1. Και το κακό είναι πως δεν μπορώ και να διαβάσω. Μόνο κανένα ποίημα. Εδώ και μερικές μέρες έχω ξεκινήσει το πολύ καλό βιβλίο της Λισπέκτορ και ακόμα ούτε 80 σελ. δεν έχω διαβάσει. Σημειωτέον ότι η γραφή της είναι πυκνή και ιδιαιτέρως ερμητική.
Η επιλογή πάντως ποιημάτων γίνεται με αυτό τον τρόπο: Κάθε τόσο διαβάζουμε (είτε ο ένας είτε ο άλλος από τους δυο Ναυτίλους)κάποια ποιητική συλλογή και μόλις ξεχωρίσουμε κάποιο ποίημα βρίσκουμε ένα εικαστικό θέμα που ενδεχομένως του ταιριάζει και κάνουμε την ανάρτηση.
Ετερώνυμε, το καταδρομικό χτυπημένο από την τορπίλη Η1Ν1 βυθίζεται αλλά εγώ χάρη στη σωσίβια πυτζαμούλα μου (που χρόνια είχα να την φορέσω) και τυλιγμένος στην ατομική μου κουβέρτα, που από παιδί ακόμα τη φυλάω,νιώθω (τρομάρα μου!) ότι θα σωθώ...
Pellegrina,ααααχ! Ανάσανα!!!
Ναυτίλε,σου απαγορεύω να πνιγείς!!! Πιάσου απ'τα μαλλιά σου εν ανάγκη! Κυκλοφόρησε ο Σελίν-άλλη τορπίλη αυτός-και πρέπει να 'σαι γερός για την κατάπλευση!!! Περαστικά...
ΥΓ:Επ'ευκαιρία,έχω να σου πω ότι το εικαστικό μέρος το περιμένω πως και πως σε κάθε σου ανάρτηση...
Πνιγηρά ρεαλιστικό ποίημα.
Περαστικά σου, συμπολίτη νεοσμυρνιώτη!
Προς Γρηγόρη Αντωνόπουλο,πράγματι! Σ' ευχαριστώ.
@ναυτίλος
Σας εύχομαι περαστικά και καλή επάνοδο σε ότι έχετε επιλέξει να πραγματοποιήσετε.
Δημοσίευση σχολίου