Ώχρα, κεραμιδί, λευκό, μέσα στο άφθονο πράσινο των φυλλωμάτων,
μέσα στο γαλανό τ' ουρανού και της θάλασσας. Ωραίες αναλογίες,
κι αυτή η χαρά της φιλικής συμμετοχής, σαν να 'χαμε
συντελέσει κι εμείς στη διαλογή και στη διάταξη χρωμάτων και σχημάτων
κρατώντας μιαν ευγενικήν ανωνυμία.
Ωστόσο,
αυτά τα πέντε θολωτά παράθυρα, όπου πέντε κορίτσια
παραμερίσαν τις άσπρες κουρτίνες να κοιτάξουν τη θάλασσα,
- η μια κρατούσε ένα σταφύλι ραμφίζοντας μία μία
τις μαβιές ρώγες. Η άλλη χτένιζε τα μαύρα μαλλιά της.
Η τρίτη κρατούσε ένα μαντίλι -κι ίσως ένευε στην άσπρη βάρκα.
Οι δύο άλλες στρογγύλευαν τα χείλη τους, σαν να 'ταν
να σφυρίξουν ένα μικρό τραγούδι ερωτικό.
Λοιπόν
αυτά τα πέντε παράθυρα θα 'θελα, σαν ένα πεντάστιχο ποίημα,
να τα υπογράψω καλλιγραφικά και ολογράφως με τ' όνομά μου.
Γιάννης Ρίτσος
Ποζιτάνο 17. IX .78
Σημειώσεις: Το ποίημα έχει τίτλο "Το ποίημα- Ποζιτάνο" και προέρχεται από τον ΙΔ΄ τόμο των Απάντων του Γιάννη Ρίτσου. Η ανάρτηση έγινε με αφορμή τη διαμονή της Πατρίσια Χάισμιθ στο Ποζιτάνο της νότιας Ιταλίας, το 1952. Εκεί η συγγραφέας θα νοικιάσει ένα σπίτι και θα συναντήσει τον άνθρωπο που θα αποτελέσει το μοντέλο του Ρίπλεϋ. Το Ποζιτάνο αποτελεί το κύριο σκηνικό του "Ταλαντούχου κου Ρίπλεϋ ". Στο μυθιστόρημα το αποκαλεί Μοντζιμπέλο, που είναι το άλλο όνομα της Αίτνας. Οι φωτογραφίες είναι από το Ποζιτάνο.
8 σχόλια:
Εύγε Ναυτίλοι!
Καταπληκτικό. Το ότι εκτός από την αγάπη για τις γάτες, η Πατρίτσια Χάισμιθ θα μοιραζόταν με την Έλσα Μοράντε και την αγάπη για αυτά τα χωριά όπως η Πρόσιντα και το Ποζιτάνο μπορούσα να το περιμένω, ότι υπήρχε όμως τέτοιο ποίημα του Ρίτσου που να φέρνει τόσο κοντά το Τυρρηνικό στο Αιγαίο…
Κι αυτός υποκλίθηκε στη γοητεία αυτού του τόπου.
Λέτε το Ποζιτάνο να ήταν η αρχαία Ποσειδωνία; Κακώς το αναφέρω βέβαια, λες και οι ομοιότητες να πρέπει να σημαίνουν απαραίτητα και κοινές καταγωγές.
Σας ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ για το κέρασμα.
Αγαπητή Πόλυ, ψάχνοντας στο διαδίκτυο είδα ότι και ο Στάινμπεκ ήταν από τους Αμερικανούς συγγραφείς που γοητεύτηκαν από το Ποζιτάνο το 1953, γράφοντας μάλιστα κι ένα άρθρο γι' αυτό. Ψάχνοντας πάλι, ανακάλυψα ότι η αρχαία Ποσειδωνία είναι το σημερινό Paestum που κι αυτό βρίσκεται κάπου εκεί κοντά και μάλιστα, έχει έναν καλοδιατηρημένο ναό της Ήρας.
Όσο για το ποίημα του Ρίτσου το ανακάλυψε η Χρυσάνθη ξεφυλλίζοντας τον τελευταίο τόμο των ανεξάντλητων Απάντων του. Εκτός απ' αυτό έχει γράψει 2-3 ακόμη για το Ποζιτάνο.
Πολύ όμορφο..!
Κωσταντίνα, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
Ποζιτάνο: άλλος ένας προορισμός λοιπόν...
Ετερώνυμε, το διηγηματάκι το διάβασες; (επειδή είπες ότι το "αναμένεις"...)
(Απλώς να μου πεις ότι το διάβασες... Για σενα το έγραψα, remember?)
Υπάρχουν τρεις ποιητικές συλλογές του Ρίτσου που περιέχουν ποιήματά του γραμμένα κατά τη διάρκεια τριών ταξιδιών του στην Ιταλία, το 1976 ("Μετάγγιση"), το 1978 ("Ο κόσμος είναι ένας") και το 1980 ("Το άγαλμα στη βροχή"). Είχαν κυκλοφορήσει σε έναν τόμο, το 1982, υπό τον τίτλο "Ιταλικό τρίπτυχο" με ωραίο εξώφυλλο από την Πομπηία.
Μπάμπη, σ' ευχαριστώ για την πληροφορία. Οι συλλογές μού ήταν άγνωστες. Ωστόσο διαβάζω μερικά απ' αυτά τα ποιήματα στον ΙΔ τόμο που βγήκε πρόσφατα και είναι εξαιρετικά. Αναμφίβολα η ταξιδιωτική του ποίηση θα επιβιώσει της επικαιρικής!
Τελικά αυτός ο τόμος είναι γεμάτος διαμαντάκια. Τον έχουμε πάνω στο γραφείο (δηλ. σε θέση πρώτης ζήτησης) και κάθε τόσο ανοίγουμε μια σελίδα στην τύχη και τότε φανερώνεται κι ένα απ' αυτά. Αλήθεια πόσους τόμους ποίησης έχει ακόμα κρυμμένους (ίσως και στην κυριολεξία) αυτός ο "υπεράνθρωπος";
Πανεμορφο!
Δημοσίευση σχολίου