Ο νυχτερινός ταξιδιώτης - 2

Τζαίημς Ελλρόυ, εκδ. Άγρα, μτφ. Ανδρέας Αποστολίδης.


"Η αφήγηση είναι η γλώσσα της ηθικής μου"

J. Ellroy

"Ο Χόπκινς ήταν το αντίδοτό μου σε όλους αυτούς τους ευαίσθητους, αδερφίστικους, διανοούμενους ιδιωτικούς ντετέκτιβ. Ήθελα να δημιουργήσω έναν ξεκάθαρα ρατσιστή και αντιδραστικό μπάτσο και να θέσω το ρατσισμό του και τις αντιδραστικές του πεποιθήσεις ως κοινές ιδιότητες και όχι ως στοιχεία διαφοροποίησης. Ήθελα να χτίσω ένα μεγαλοπρεπές μνημείο για έναν κατά βάση μαλακισμένο τύπο. Και δεν μ' ενδιέφερε καθόλου αν ο Χόπκινς θα άρεσε στους αναγνώστες μου -εφόσον άρεσαν τα βιβλία στα οποία ήταν ήρωας".

Έτσι περιγράφει ο Ελλρόυ, σε μια συνέντευξή του, τον ήρωα της πρώτης του τριλογίας. Στον "Νυχτερινό Ταξιδιώτη", ο αρχιφύλακας Λόυντ Χόπκινς ερευνά ταυτόχρονα την εξαφάνιση ενός αστυνομικού, ήρωα του Σώματος του Λος Άντζελες, και ένα πολύνεκρο φονικό, που πραγματοποιήθηκε σε μια κάβα με όπλο της εποχής του Αμερικάνικου Εμφυλίου. Σιγά-σιγά καθώς διαπιστώνει ότι αυτές οι δύο υποθέσεις συνδέονται, πέφτει στα δίχτυα ενός σατανικού ψυχίατρου, του Δρ. Τζων Χάβιλλαντ.

"Έπειτα από τριανταέξι συνεχόμενες ώρες στην υπόθεση της κάβας, ο Λόυντ Χόπκινς κοιμήθηκε στο γραφείο του στο Πάρκερ Σέντερ και ονειρεύτηκε τον αφανισμό του. Ηχητικά κύματα τον βομβάρδιζαν, αρπακτικά πουλιά έκαναν επίθεση στο αποκλεισμένο μέρος του εγκεφάλου του, όπου ζούσαν ο άνθρωπος που σκότωσε στις ταραχές του Ουώτς και ο άλλος που είχε προσπαθήσει να σκοτώσει την προηγούμενη χρονιά. Τα πουλιά έσκιζαν κομμάτια του ουρανού κι έτσι διαπερνούσαν την ατμόσφαιρα κρύσταλλοι στο χρώμα του αίματος..."

"Ο Νυχτερινός Ταξιδιώτης" (Because the night, 1984) είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό νουάρ μυθιστόρημα. Λος Άντζελες, βία νοσηρή, πλοκή που εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς δημιουργώντας σασπένς και βέβαια, η μοιραία γυναίκα. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο σκοτεινή και αποπνικτική που προκαλεί στον αναγνώστη μια αίσθηση κλειστοφοβίας. Οι χαρακτήρες, έξοχα σκιαγραφημένοι μες στις αντιφάσεις τους, δίνουν στο έργο μια ξεχωριστή ζωντάνια. Ωστόσο, ο ψυχίατρος Δρ. Χάβιλλαντ, ο τρόπος που επιβάλλεται στους άλλους αλλά κυρίως οι λόγοι για τους οποίους έχει στήσει όλη αυτή την επιχείρηση στερούνται αληθοφάνειας σε ένα έργο τόσο προσκολλημένο στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Η υπόθεση του Ταξιδιώτη είναι σχετικά πολύπλοκη. Ωστόσο, σαφώς πιο απλή σε σχέση με τα δαιδαλώδη μεταγενέστερα έργα του. Πριν μερικά χρόνια είχα διαβάσει την "Μαύρη Ντάλια" (6/10), το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας του Λος Άντζελες και αναμφίβολα ωριμότερο απ' αυτό, που ανήκει στα "νεανικά" του έργα. Άλλωστε, ο ίδιος ο Ελλρόυ υποστήριζε:

"Η τριλογία του Λόυντ Χόπκινς μ' έμαθε να γράφω... Πρόκειται για βιβλία με γοργή δράση, βίαια, σκληρά και μαύρα. Μου δίδαξαν την οικονομία στο γράψιμο και με προετοίμασαν για πιο φιλόδοξα μυθιστορήματα".

Σημειώσεις: Τα εικαστικά θέματα είναι έργα του Άντυ Γουώρχολ από τη σειρά:"Όπλα". Ο Ανδρέας Αποστολίδης, σοφά ποιώντας, κράτησε στο εξώφυλλο και τον πρωτότυπο τίτλο τού μυθιστορήματος, που επέλεξε να μην τον μεταφράσει και να βάλει στη θέση του το προσωνύμιο του Χάβιλλαντ: Παράξενος Ταξιδιώτης (The Night Tripper). Ωστόσο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί άλλαξε, στη μετάφραση, τον τίτλο. Ίσως να πίστευε ότι προέρχεται από το δημοφιλές τραγούδι της Patti Smith αλλά δεν βρήκα κάτι στο βιβλίο που να το δικαιολογεί... Ούτε πιστεύω ότι δεν μεταφράζεται το: Because the night... Φυσικά θα υπάρξει συνέχεια στη Ελλροϋάδα. Όλα με τη σειρά τους... Στόχος: τα "τούβλα" της τελευταίας του τριλογίας. (15/10)