Θάνος Σταθόπουλος

 

Ανέβηκα μέχρι εδώ για λίγη μουσική. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω αν μ' αρέσει εδώ. Σύννεφα περνούν και δεν μου φαίνεται καθόλου απίθανο να βρέξει. Μπροστά μου, πάνω και πέρα απ' το βουνό. Κανένα τρίξιμο του αέρα, καμιά φωνή απ' τα φύλλα. Κάθομαι σε μια πέτρα.

Μια Κυριακή βράδυ με πανσέληνο, διηγείται η Τερέζα Μπράουνσβικ, ο Μπετόβεν κάθησε στο πιάνο. Τα χέρια του γλίστρησαν στα πλήκτρα αφηρημένα, έτσι άρχιζε πάντα. Αργά, έπειτα, και φυσικά (σχεδόν τελετουργικά) έπαιξε ένα lied του Μπαχ: Αν θέλεις να μου δώσεις την καρδιά σου, δωσ' μου την πρώτα μυστικά, και την κοινή μας σκέψη κανείς να μην μπορέσει να μαντέψει.

Θα μείνω εδώ, είπε το ψάρι κι έκατσε. Κι εγώ, είπε η φωνή του.

Ο άνεμος είναι νότιος, κολυμβητής στην κόψη. Στην αποβάθρα, του καιρού η αρμάδα σχίζει τα νερά. Πιο μέσα, κατηφόρισμα. Μήνες πολλοί έχουν περάσει, λες. Δεν είναι κανείς, κανείς δεν διατάζει.

Θυμάμαι τις φλούδες απ' τα μήλα στο τραπέζι και τον ήχο που έβγαζε το μαχαίρι όταν καθάριζε.

Ήμουν σε μια παραλία. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι πως χιόνιζε, γιατί δεν έβλεπα καθόλου τα νερά.

Αλλά, να! Shake, rattle & roll στη ζεστή νύχτα, κι ήθελα να ξυπνήσω όλους τους θανάτους που κοιμούνται στα μπουκάλια. 

Σημειώσεις: Τα ποιήματα του Θάνου Σταθόπουλου προέρχονται από τη συλλογή: "Η ιστορία της μουσικής", εκδ. Ίκαρος.  Έχω και το "Playback", εκδ. Γαβριηλίδης. Από αυτή τη συλλογή δεν μπόρεσα να απομονώσω κάποιο ποίημα. Αν ξεχώριζα κάποιο, θα το αδικούσα, καθώς τα ποιήματα της συλλογής διαβάζονται σε συνέχεια.  Αυτά είναι τα μόνα βιβλία του που έχω εδώ και πολύ καιρό στη βιβλιοθήκη μου και τα αγαπώ ιδιαίτερα. Το όνομά του μού ήταν γνωστό κι από το Τρίτο πρόγραμμα. Ωστόσο προχθές, σε μια λογοτεχνική εκδήλωση, τον άκουσα να προλογίζει το καινούριο βιβλίο του Ίκαρου Μπαμπασάκη. Παράλληλα πρόσεξα ότι συνδεόμαστε και μέσω facebook, μια συνήθεια που απέκτησα μόλις την τελευταία εβδομάδα. Τέλος πάντων, η ταυτοποίηση έλαβε χώρα μόλις σήμερα, για να ξαναδιαβάσω τα ποιήματά του και να τα επανεκτιμήσω. Οι εικόνες της ανάρτησης είναι έργα της Louise Bourgeois (1911-2010). Το πρώτο έχει τίτλο: "Φούγκα" και το δεύτερο είναι από τη συλλογή της: "Υφάσματα".