"1934", Αλμπέρτο Μοράβια, σε μια έκδοση του Εξάντα γεμάτη ορθογραφικά και τυπογραφικά λάθη. Αλήθεια, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν διορθωτές ούτε για δείγμα;
Πώς γίνεται ο συγγραφέας που το 1947 γράφει τον εξαιρετικό "Κομφορμιστή", το 1982 να γράφει το μέτριο "1934"; Ένα μυθιστόρημα ιδεών θα το έλεγα, αν και δεν μου αρέσει ο όρος. Πραγματεύεται την ιδέα της απελπισίας και της αυτοκτονίας, όλα αυτά πασπαλισμένα με Νίτσε, Κλάιστ και εν μέσω φασισμού. Ξεκινάει ωραία αλλά οι χαρακτήρες του είναι χάρτινοι, η γραφή του συχνά αφελής και τα περί φασισμού παιδαριώδη... Από ένα συγγραφέα που έγραψε ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα για τον φασισμό το 1947! Δεν θα το πω ξεπερασμένο γιατί είμαι βέβαιος ότι και το 1982, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει, θα ήταν ξεπερασμένο. Τι μένει; Οι ωραίες 50 πρώτες σελίδες, το Κάπρι και το Ανακάπρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου