Βίλχελμ Μπους: "Το όνειρο του Εδουάρδου" σε μετάφραση Γιάννη Κοιλή, Εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Ένα μικρό αριστούργημα, του οποίου ξεκίνησα την ανάγνωση εντελώς ανυποψίαστος γι' αυτό που θα διάβαζα! Αυτή η νουβέλα του διάσημου Γερμανού, δημιουργού των χαρακτήρων κόμικς Μαξ και Μόριτς, υπήρξε για μένα μια αποκάλυψη. Ένα έργο που οι σουρεαλιστές και οι φιλόσοφοι του 20ού αιώνα θα έπρεπε να έχουν ως Ευαγγέλιο. Πολυσύνθετο και αινιγματικό με ανεξάντλητο χιούμορ και σκηνές ανθολογίας.
Στον ύπνο του ο Εδουάρδος γίνεται μια χοροπηδηχτή, αεικίνητη κουκκίδα που περιπλανιέται σε έναν ανυπόφορο κόσμο. Σε έναν κόσμο που δεν αποτελείται μόνον από ανθρώπους αλλά και από έννοιες, σχήματα και αριθμούς!
"Το πνεύμα μου, η ψυχή μου, ή όπως αλλιώς κι αν θελήσει κανείς να το πει αυτό, εν ολίγοις, μέσες άκρες όλα όσα είχα εντός της κεφαλής, πήραν να συρρικνώνονται. Το διανοούμενο εγώ μου γινόταν ολοένα μικρότερο. Αρχικώς σαν μεσαίου μεγέθους πατάτα, έπειτα σαν χάπι ελβετικό, μετά σαν το κεφάλι της καρφίτσας, κατόπιν ολοένα μικρότερο κι ακόμα μικρότερο, ώσπου δεν πήγαινε άλλο. Κατέληξα σημείο... Δεν ήμουν απλώς σημείο, ήμουν και σκεπτόμενο σημείο. Και αεικίνητο επιπλέον".
Όπως σημειώνει ο Σινιόσογλου στο έξοχο επίμετρό του: "Η περιπλάνηση είναι μια άνοδος- ή κάθοδος- από τα στοιχειωδέστερα μέρη (τα σημεία και τους αριθμούς) στα συνθετότερα, όπως το χωριό, η πόλη, η ουτοπία, η κόλαση κι ο απροσπέλαστος παράδεισος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου