Ο συγγραφέας αποδεικνύεται ένας δεξιοτέχνης που εφαρμόζει πλήρως τον χρυσό κανόνα του παγόβουνου, σύμφωνα με τον οποίο, σε κάθε αξιόλογο διήγημα εξέχει μόνο ένα μικρό μέρος του πραγματικού όγκου του. Η αφηγηματική άνεση, οι άριστα ενσωματωμένες στην αφήγηση ιδιωματικές λέξεις, η μουσικότητα του λόγου, η λιτότητα και η υπαινικτικότητα της γραφής (που υποβάλλει περισσότερα απ' όσα καταγράφει) κάνουν τις συναρπαστικές του ιστορίες να ξεχωρίζουν. Μέσα από τα δέκα διηγήματα προβάλλει η τοιχογραφία ενός τόπου και μιας ολόκληρης γενιάς του προηγούμενου αιώνα. Μπορεί οι περισσότερες ιστορίες του να είναι εστιασμένες στον τόπο της πατρίδας του (στην περιοχή της Ηλείας) και σε συγκεκριμένους χαρακτήρες, ωστόσο μέσα από την αντικειμενικότητα της αφήγησής του σκιαγραφούνται υποκειμενικές καταστάσεις που τελικά προβάλλουν καθολικά βιώματα μιας ολόκληρης εποχής και μιας ολόκληρης χώρας από τη δεκαετία του '30 έως και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. "Ο Τάσης Βασκαντήρας" και "η Μισάντρα" είναι μικρά αριστουργήματα που σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να διαβάσει...
(Η έκδοση είναι ένα κόσμημα: Από τη φωτογραφία του Μπουασονά στο εξώφυλλο και τα όμορφα, διακριτικά σχέδια της Εύης Τσακνιά έως τη γραμματοσειρά και την ποιότητα του χαρτιού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου