Ανήμερα Χριστούγεννα και με αυτή την αφορμή διαβάζω το έξοχο δοκίμιο του Σταύρου Ζουμπουλάκη για τον αντισημιτισμό και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Πρόκειται για μια ομιλία που εκφωνήθηκε στις 27 Ιανουαρίου, κατά τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Ο λόγος του Ζουμπουλάκη είναι, όπως πάντα, απλός, μεστός και διαυγής σαν κρύσταλλο, που άλλοτε λάμπει και άλλοτε κόβει...
Το βιβλιαράκι, πραγματικό κόσμημα, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πόλις και το εξώφυλλό του κοσμείται από τη συγκλονιστική θάλασσα προσώπων (Geschichtermeer) του Μενάσε Κάντισμαν, που βρίσκεται στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου.
Το βιβλιαράκι, πραγματικό κόσμημα, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πόλις και το εξώφυλλό του κοσμείται από τη συγκλονιστική θάλασσα προσώπων (Geschichtermeer) του Μενάσε Κάντισμαν, που βρίσκεται στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου.
"Το Ολοκαύτωμα θέτει υπό διαρκή δοκιμασία την ηθική μας συνείδηση και η αναμέτρηση μαζί του ίσως μας οδηγήσει να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστον δύο πράγματα. Πρώτον, κανείς μας δεν είναι προφυλαγμένος από τη διάπραξη του κακού, δεν υπάρχουν κοσμοθεωρητικές εγγυήσεις έναντι της βαρβαρότητας. Μόνη εγγύηση είναι εκείνο το λεπτό, εύθραυστο και τρεπτό πράγμα που είναι η ανθρώπινη συνείδηση, όταν λάβει κάποια στιγμή τη δύσκολη απόφαση να μην κάνει κακό σε άλλον άνθρωπο. Δεύτερον, η παθητικότητα δεν είναι ηθικά ουδέτερη στάση, γιατί αφήνει το κακό να προχωράει ανεμπόδιστο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου