Αν μου ζητούσαν να παραθέσω τους πιο αγαπημένους μου Έλληνες πεζογράφους, δεν θα δίσταζα ούτε στιγμή να βάλω στις πρώτες θέσεις τον Γιάννη Σκαρίμπα. Ανάμεσα στον Παπαδιαμάντη, τον Βιζυηνό, τον Κοσμά Πολίτη, τον Καχτίτση και τον Αλέξανδρο Κοτζιά.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας είναι ένας βιρτουόζος της γλώσσας. Θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι οι χαρακτήρες του και οι καταστάσεις που βιώνουν προκύπτουν από τα γλωσσικά καπρίτσια του. Οι λέξεις του χορεύοντας δημιουργούν ολόκληρους κόσμους.
Το Θείο Τραγί είναι ένα αριστούργημα της νεοελληνικής πεζογραφίας. Ο ήρωάς του είναι κάτι το μοναδικό! Σα να ξέφυγε από τις σελίδες του Αλφρέντ Ζαρρύ και φτάνοντας στα μέρη μας, εκτελωνίζεται από τον δαιμόνιο Χαλκιδαίο ώστε να μπει στο δικό του γραπτό μεταμορφωμένος πια σε θείο τραγί...
Ιδού τι έγραψε ο ίδιος για τον ήρωά του: "Αχτινοβολεί μια ομορφιά υπερκόσμια η πολύ ανθρώπινη ασχήμια του. Εγώ τέτοιον τον θέλησα. Τον εξαπόλυσα μεσ' στις σελίδες του -όραμα, σαν 'να μετέωρο φωτεινό της αλήθειας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου