Πατρίκ Μοντιανό: Νυχτερινό ατύχημα (εκδόσεις Πόλις)

"Εκείνη τη νύχτα, είχα διακρίνει ένα κόκκινο φως, στο αριστερό πεζοδρόμιο: Les Calanques. Μπήκα. Το φως έπεφτε από ένα λαμπιόνι, στο ταβάνι... "Θέλετε να δειπνήσετε, κύριε;"... Ο κατάλογος πάνω στο κόκκινο τραπεζομάντιλο. Διάβασα: Waterzoϊ ψαριού... Αναρωτήθηκα τι σόι άνθρωποι ήταν οι πελάτες αυτού του μαγαζιού. Μέλη κάποιας αδελφότητας που ψιθύριζαν ο ένας στον άλλον συνωμοτικά, ή μήπως, καθώς ο χρόνος σ' εκείνον το δρόμο φαινόταν να έχει σταματήσει, άνθρωποι που είχαν ναυαγήσει γύρω από ένα τραπέζι, για πάντα; Δεν ήξερα πια γιατί κι εγώ είχα εξοκείλει εκεί... Κι ύστερα, ήταν Κυριακή βράδυ, και τα κυριακάτικα βράδια αφήνουν παράξενες αναμνήσεις, σαν μικρές παρενθέσεις ανυπαρξίας στη ζωή σου. Πρέπει να επιστρέψεις στο κολέγιο ή στο στρατώνα. Περιμένεις στην αποβάθρα ενός σιδηροδρομικού σταθμού που δε θυμάσαι τ' όνομά του πια. Λίγο αργότερα, κοιμάσαι κακήν-κακώς κάτω απ' τα μπλε φωτάκια ενός κοιτώνα. Και τώρα, βρισκόμουν στο Les Calanques, καθισμένος σ' ένα τραπέζι με κόκκινο τραπεζομάντικο, και το μενού πρότεινε ένα waterzoϊ ψαριού".

Το λιλιπούτειο μυθιστόρημα του Πατρίκ Μοντιανό είναι ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Ο ήρωάς του κινείται μες στο χάος της μνήμης του για να δημιουργήσει μια δαιδαλώδη κατασκευή, που ο κάθε της διάδρομος αντιστοιχεί σε άλλη φάση της ζωής του. Τα πράγματα περιπλέκονται καθώς κάθε τόσο συναντά καθρέφτες που τον αναγκάζουν σε πισωγυρίσματα... Λιτή γραφή, θαυμάσια υποβλητική ατμόσφαιρα αλλά αναρωτιέμαι αν μετά από κάνα δυο χρόνια θα θυμάμαι κάτι από αυτό το βιβλίο. Ωστόσο, δεν έχω παράπονο: μου χάρισε ένα τρίωρο ή τετράωρο απολαυστικής ανάγνωσης και αναμφίβολα θα θυμάμαι το waterzoϊ de poisson, καθώς φαίνεται θαυμάσιο πιάτο και αξίζει να το γευτώ σύντομα...