Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Λυσιμελής πόθος

 
 
 
 
 
Αυτοτέλεια του σώματος
 
Τρομερή και θαυμάσια
αυτοτέλεια του σώματος.
Όσο βαθιά κι αν διεισδύσει
ποτέ με το άλλο σώμα δεν συγχέεται
ποτέ δεν γίνεται σάρκα μία.
 
 
 
Όπως η θάλασσα
 
Ήταν κι εκείνη όπως η θάλασσα
δεν παραδόθηκε ποτέ στον ήλιο
ούτε νοιαζόταν να τον σαγηνεύσει.
Ωραία γινόταν λίγο πριν απ' την ανατολή
ή λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.
 
 
(Τίτος Πατρίκιος)



 
Σημειώσεις: Η εικόνα είναι έργο του Χρόνη Μπότσογλου. Τα ποιήματα προέρχονται από την συλλογή ερωτικών ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου: Λυσιμελής πόθος, εκδ. Κίχλη. Πρόκειται για μια σχεδόν συγκεντρωτική συλλογή των ερωτικών ποιημάτων του Πατρίκιου. Είχε κυκλοφορήσει παλαιότερα από τον Καστανιώτη. Η νέα έκδοση συμπληρώθηκε με άλλα οκτώ ποιήματα.
 
 

3 σχόλια:

To love life for what it is είπε...

Τι ωραία λέξη αυτή που μου θύμισε ο τίτλος ...
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Πέρασαν 2 μήνες και ούτε μια ανάρτηση....

Ανώνυμος είπε...

Πόση αναμονή ακόμα για μια ανάρτησή σας ναυτίλε?