Αυτοτέλεια του σώματος
Τρομερή και θαυμάσια
αυτοτέλεια του σώματος.
Όσο βαθιά κι αν διεισδύσει
ποτέ με το άλλο σώμα δεν συγχέεται
ποτέ δεν γίνεται σάρκα μία.
Όπως η θάλασσα
Ήταν κι εκείνη όπως η θάλασσα
δεν παραδόθηκε ποτέ στον ήλιο
ούτε νοιαζόταν να τον σαγηνεύσει.
Ωραία γινόταν λίγο πριν απ' την ανατολή
ή λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα.
Σημειώσεις: Η εικόνα είναι έργο του Χρόνη Μπότσογλου. Τα ποιήματα προέρχονται από την συλλογή ερωτικών ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου: Λυσιμελής πόθος, εκδ. Κίχλη. Πρόκειται για μια σχεδόν συγκεντρωτική συλλογή των ερωτικών ποιημάτων του Πατρίκιου. Είχε κυκλοφορήσει παλαιότερα από τον Καστανιώτη. Η νέα έκδοση συμπληρώθηκε με άλλα οκτώ ποιήματα.
3 σχόλια:
Τι ωραία λέξη αυτή που μου θύμισε ο τίτλος ...
Καλημέρα.
Πέρασαν 2 μήνες και ούτε μια ανάρτηση....
Πόση αναμονή ακόμα για μια ανάρτησή σας ναυτίλε?
Δημοσίευση σχολίου