Πέμπτη 11 Μαρτίου 2021

Ευγνωμοσύνη

 


Ο Όλιβερ Σακς έγραψε αυτά τα τέσσερα μικρά κείμενα λίγο καιρό πριν από το θάνατό του και αφού είχε διαγνωσθεί με μια ανίατη μορφή καρκίνου. Πρόκειται για εξαιρετικά κείμενα-ύμνους στη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και στην ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής.
Ο Σακς στις δύσκολες στιγμές της ζωής του έβρισκε παρηγοριά στα στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Την περίοδο πριν από το θάνατό του, συγκέντρωσε και πάλι, όπως όταν ήτανε παιδί, μέταλλα και ορυκτά ως σύμβολα της αιωνιότητας. Στο γραφείο του κεντρική θέση κατείχε το στοιχείο αρ. 82 (μόλυβδος), ενθύμιο των ογδοηκοστών δεύτερων γενεθλίων του, μαζί με το βισμούθιο, το στοιχείο αρ. 83, για τα επόμενα γενέθλια, που δεν πρόλαβε να γιορτάσει.
"Τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου, βιώνω με αυξανόμενη επίγνωση τους θανάτους συνομηλίκων μου. Η γενιά μου αποχωρεί σιγά σιγά και τον κάθε θάνατο τον νιώθω μέσα μου σαν ρήξη, σαν να μου αποσπάται βίαια ένα κομμάτι του εαυτού μου. Κανείς δεν θα 'ναι σαν κι εμάς όταν πια χαθούμε, αλλά και πάλι κανείς ποτέ δεν είναι σαν οποιονδήποτε άλλο. Αυτοί που πεθαίνουν είναι αναντικατάστατοι. Αφήνουν πίσω τους κενά που δεν μπορούν να γεμίσουν, γιατί η μοίρα -η γενετική και νευρωνική μοίρα- κάθε ανθρώπου είναι να είναι μοναδικός, να ακολουθεί το δικό του μονοπάτι, να ζει τη δική του ζωή, να βιώνει τον δικό του θάνατο. Δεν προσποιούμαι ότι δεν φοβάμαι. Αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα μέσα μου είναι η ευγνωμοσύνη. Αγάπησα και αγαπήθηκα, μου έδωσαν πολλά κι έδωσα κάτι κι εγώ με τη σειρά μου, διάβασα και ταξίδεψα και στοχάστηκα και έγραψα... Μα, πάνω απ' όλα, υπήρξα ένα συνειδητό ον, ένα σκεπτόμενο ον, σε τούτο τον όμορφο πλανήτη, κι αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο προνόμιο και σπουδαία περιπέτεια".
(μετάφραση Γιώργου Πάντσιου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: