Το σπίτι με τα εφτά αετώματα

Πώς μία απλοϊκή και κοινότοπη ιστορία μπορεί να εξελιχθεί σε ένα αριστούργημα χάρη στην τέχνη του μυθιστοριογράφου! 

"Το σπίτι με τα εφτά αετώματα" του Χώθορν (εκδ. Gutenberg) είναι ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μια προσεκτική ανάγνωση είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς ότι ο Χώθορν "παίζει" με τον αναγνώστη ή μάλλον τον "εμπαίζει". Φαίνεται να υπηρετεί το είδος της φανταστικής-γοτθικής λογοτεχνίας ενώ συνεχώς το υπονομεύει. Οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα, χολυγουντιανών προδιαγραφών, αφελέστατο χάππυ-εντ ενώ συγχρόνως έχει φροντίσει να του βάλει αρκετές "σκιές". Κατακρίνει ή μάλλον κατακευρανώνει τη σύγχρονη κοινωνία του σε κεφάλαια που θα είχαν επάξια μια θέση ανάμεσα στις κορυφές της λογοτεχνίας ("Ο κυβερνήτης Πίντσιον") και ταυτόχρονα διαισθάνεσαι ότι ειρωνεύεται την ίδια του την κριτική... Δικαίως ο Α.Κ.Χριστοδούλου στον πρόλογό του το χαρακτηρίζει ως ένα από τα πιο αλλόκοτα και αινιγματικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας παραθέτοντας κείμενο του Μέλβιλ που το χαρακτήριζε ως ένα αίνιγμα

Η μετάφραση της Έφης Καλλιφατίδη είναι υποδειγματική! Σχεδόν αλάνθαστη, μεταφέρει εξαιρετικά όλες τις λεπτές αποχρώσεις του πρωτοτύπου. Διάβασα το μυθιστόρημα παράλληλα με το αγγλικό κείμενο. Είναι η δεύτερη φορά που διαβάζω μετάφρασή της από τα αγγλικά έχοντας στο πλάι το πρωτότυπο. Η πρώτη ήταν ο Νοστρόμο του Κόνραντ (εκδ. Ιδεόγραμμα). Τι άλλο να πω; Όλα δείχνουν πως υπήρξε μια σπουδαία μεταφράστρια...