Παραθερισταί με ελαφρά αισθήματα

 Θέμης Πάνου: "Παραθερισταί με ελαφρά αισθήματα" ή "Η λογοτεχνία είναι προπάντων απόλαυση"...

"Η μάνα μου με πέταξε στη θάλασσα. Όλες οι μάνες έτσι κάναν τότε. Ρίχναν τα παιδιά τους στη θάλασσα να μάθουνε κολύμπι. Δεμένα με σκοινί. Έτσι έμαθα να κολυμπώ. Στου Βοσπόρου τα ρεύματα".

Μια ευχάριστη έκπληξη αυτό το βιβλιαράκι με τα πέντε διηγήματα του Θέμη Πάνου. Ιστορίες νόστιμες, φτιαγμένες με παραδοσιακά υλικά αλλά όχι και χωρίς κάποια πρωτότυπη πινελιά που να κορυφώνει την αναγνωστική ηδονή.

Το πήρα μαζί μου στο Σούνιο και το διάβαζα δίπλα στη θάλασσα εντυπωσιασμένος από τη διάθεση που δημιουργεί η "ανάλαφρη" γραφή του συγγραφέα, που κατάγεται από την Πόλη. Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτή η "ανάλαφρη" και τόσο ωραία γραφή χρειάζεται απαράμιλλο ταλέντο και δουλειά πολλή. Θέλει τέχνη το να αποδίδεις το Ωραίο χωρίς να φανερώνεις τον κόπο που καταβλήθηκε για την επίτευξή του. Και οι ιστορίες του Πάνου κυλάνε σαν το νεράκι...

"Με ελαφρά ενδύματα καλοκαιρινά μικρή ομάς παραθεριστών βαδίζει ησύχως στην προκυμαία. Η υγρασία είναι αφόρητος και εξ ενστίκτου σχεδόν όλοι μαζί άνευ συνεννοήσεως βαδίζουν σκεφτικοί στον πετρώδη μονόδρομο, που οδηγεί σε ένα υψηλό σημείο ενός χαμηλού κατά τα άλλα λόφου, ο οποίος είναι και το φυσικό όριο της περιπλάνησής των... Ασθμαίνοντες καταφθάνουν στο τέρμα και εκεί στο χείλος του βράχου προς στιγμήν μένουν ενεώς ασάλευτοι εν πλήρει ησυχία επιτείνοντες την ακοή των, μήπως από κάπου κρυφά εμφανιστεί ένας άνεμος λίγο να τους δροσίσει. Και δίχως να το εννοούν, ενώ κοιτούν εμπρός εις την ήσυχη θάλασσαν μακριά, αληθώς βλέπουν το μέλλον".